ایجاد محیط های مراقبت از سلامت حسی برای بیماران اوتیسم ازطریق کاردرمانی حسی
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک وضعیت عصبی رشدی است که با چالش‌هایی در تعامل اجتماعی، ارتباطات و رفتارهای تکراری مشخص می‌شود. افراد مبتلا به ASD ممکن است حساسیت‌های حسی شدید به محرک‌های محیطی مانند نور و صدا داشته باشند، که می‌تواند تجربه مراقبت‌های بهداشتی را برای آنها و خانواده‌هایشان بسیار دشوار کند. برای بهبود تجربه بیماران اوتیستیک در محیط‌های پزشکی، ایجاد فضاهای سازگار با حس ضروری است. این فضاها باید شامل: کاهش استرس و اضطراب: با فراهم کردن محیطی آرام و حمایت‌گر. دسترسی بهتر به خدمات بهداشتی: با کم کردن موانع و افزایش رضایت بیماران. استفاده از نور ملایم و کاهش صداهای بلند: به همراه امکاناتی مانند صندلی‌های راحت و مکان‌های انتظار آرام. ارتباط مؤثر با بیماران اوتیستیک و آموزش کارکنان در زمینه حساسیت‌های حسی و بهترین شیوه‌های تعامل نیز بسیار مهم است. استفاده از داستان‌های اجتماعی و روش‌های جایگزین برای کاهش اضطراب می‌تواند مفید باشد. در نهایت، مراکز بهداشتی باید به فکر ایجاد محیط‌های دوستانه و سازگار با حس برای تسهیل دسترسی و بهبود تجربه مراقبت برای کودکان اوتیسم باشند.
کاردرمانی اوتیسم – ارزیابی و مداخله (بهترین کلینیک کاردرمانی اوتیسم چه خدماتی در این زمینه میدهد؟)
نقش کاردرمانی در اوتیسم ارائه خدمات درمانی اولیه به آنهاست. بنابراین می توانند مفهوم خود، عزت نفس، بازی سازنده و رفتار اجتماعی قابل قبول را بیاموزند. کاردرمانگر از یکپارچگی حسی، تکنیک های رفتاری، گروه درمانی برای وارد کردن کودکان اوتیسم به جریان اصلی استفاده می کند.
کاهش توجه نوزادان 6 ماهه بعد از تشخیص اختلالات طیف اوتیسم
متن به بررسی کاهش توجه نوزادان 6 ماهه پس از تشخیص اختلالات طیف اوتیسم می‌پردازد. این مطالعه نشان میدهد که توانایی توجه به فعالیت‌های اجتماعی برای شناخت و ارتباطات اجتماعی ضروری است و در نوزادان مبتلا به اوتیسم به شدت آسیب می‌بیند. با استفاده از ردیابی چشم، پاسخ‌های بصری 67 نوزاد در معرض خطر و 50 کودک مبتلا به اوتیسم بررسی شد. نتایج نشان داد که نوزادان مبتلا به اوتیسم زمان کمتری را به نظارت بر بازیگران و چهره‌هایشان اختصاص می‌دهند و این توجه محدود به افراد با افزایش توجه به اشیا همراه نیست. علائم اولیه اوتیسم شامل کاهش توانایی در تعامل با دیگران است که می‌تواند تأثیر منفی بر شبکه‌های اجتماعی مغز و الگوهای تعامل اجتماعی داشته باشد. بنابراین، تحقیقات بیشتری در مورد مکانیزم‌های زیربنایی و نقش آنها در روانپزشکی اوتیسم در سال‌های اولیه ضروری است.
بهبود آمادگی جسمانی فیزیکی در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با کاردرمانی جسمی
درک رفتار چالش‌برانگیز کودکان و نوجوانان اوتیستیک اهمیت دارد و می‌تواند به یافتن راه‌های مناسب برای پاسخگویی کمک کند. به جای تنبیه، بهتر است آنها را به سمت رفتارهای مثبت هدایت کرد. استفاده از استراتژی‌هایی مانند پیامدها، قوانین، زمان آرام و برنامه‌ریزی می‌تواند در مدیریت این رفتارها مؤثر باشد. متخصصان بهداشت نیز می‌توانند در این زمینه یاری رسانند.
اختلال مهارت های خودسازمان دهی در کودکان اوتیسم
اختلال مهارت‌های خودسازمان‌دهی در کودکان اوتیسم به توانایی کودک در هماهنگ کردن حرکات بدن و محیط اطرافش اشاره دارد. این اختلال می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند گم کردن وسایل، نیاز مداوم به راهنمایی، کندی در آماده شدن برای رفتن به بیرون و ناتوانی در تمرکز شود. این مسائل می‌توانند اعتماد به نفس کودک را کاهش دهند و مانع مشارکت او در فعالیت‌های روزمره شوند. کارشناسان کاردرمانی در تلاشند تا بهبود مهارت‌های سازمان‌دهی و برنامه‌ریزی کودکان اوتیسم را تسهیل کنند.
پستهای اخیر
-
-
-
ناتوانی یادگیری چیست؟کاردرمانی کودکان چه میگوید؟
01 Sep 2024 -
