کودک باید بتواند هر زمانی که می خواهد گریه کند
وقتی دختر 6 ساله ام این دست نوشته را به من داد من واقعا قلبم شکست. بنابراین بیشتر از 11 سال است که این یادداشت را در اتاق نشیمنم گذاشتم تا همیشه ان را به یاد داشته باشم.
در آن زمان ، او به خاطر چیزی گریه می کرد (واقعا نمی دانم به خاطر چه چیزی) و من هم با او بد اخلاقی می کردم. من هرگز نخواستم به حرف هایش گوش دهم و ، او را درک کنم ، یا وقتی ناراحت است از او مراقبت نمایم. من نمی توانم جزئیات بیشتری را در مورد آن ماجرا به خاطر بیاورم ... اما یادم هست که اندکی پس از اینکه گریه هایش تمام شد این تکه کاغذ کوچک را با این جمله عاقلانه به دستم داد
فرزندم در ان نامه نوشته بود "مامان ، بچه ها باید بعضی وقت ها گریه کنند ... من واقعا دوستت دارم."
به یاد می اورم که من هم گریه کردم و در حالی که او را بغل کرده بودم به او گفتم که دوستش دارم. من به یاد دارم که از او تشکر کردم و به او قول دادم که این یادداشت را برای همیشه با خودم داشته باشم تا این موضوع هیچ وقت یادم نرود..
و حالا ان را با شما به اشتراک می گذارم زیرا می خواهم به شما نیز یاداوری کنم که بعضی اوقات بچه ها نیاز به گریه کردن دارند.! کودکان باید بتوانند احساسات خود را ازاد کنند ... حتی اگر ناراحتیشان همانند بزرگسالان نباشد. آنها حتی ممکن است برای یادآوری این موضوع به ما که باید ارام باشیم یا کودکمان را به یاد بیاوریم گریه کنند.
به یاد داشته باشید که فرزندان ما واقعاً کوچک هستند. و زندگی آنها توسط ما کنترل می شود. و اینکه مغز آنها نابالغ است و هنوز توسعه نیافته است. بنابراین والدین باید تا زمانی که انها کمی بزرگتر شوند به فکرشان باشند.
در اینجا 3 راهکار ساده بیان شده که می توانید برای حمایت عاطفی از فرزندتان انها را به کار بگیرید:
به حرفهای فرزندتان گوش کنید. فقط گوش کنید و پاسخ دهید و سعی کنیدمکالمه ای متفکرانه با او داشته باشید.
با احساسات خود در زندگی روزانه مواجه شوید. شما می توانید این کار را با گفتن جملات ساده ای نظیر من امروز غمگینم / خوشحالم / هیجان زده هستم و یا / نگران هستم انجام دهید.
به فرزندتان اجازه دهید در هنگام ناراحتی احساسات خود را ابراز کند و نظر خود را در مورد احساساتش به او بگویید. "شما خیلی عصبانی هستید!" یا "شما خیلی خوشحال هستید!" سعی نکنید احساساتش را بیش از حد پردازش کنید. وقتی کودکان ناراحت هستند ، بخش های تفکری مغزشان به معنای واقعی کلمه خاموش می شوند. پس فقط و فقط به آنها کمک کنید تا آرام شوند سپس در مورد احساساتشان با انها صحبت کنید.