تحلیل عمیق مشکلات عصب شناختی در کاردرمانی کودکان
برای افراد مبتلا به اختلال عصبی شناختی مثلاً فردی که به خاطر سکته، توان حرکتش مختل شده رفتن به مطب دکتر برای معاینه و کاردرمانی، بسیار چالش برانگیز است.
آیا همین بیمار می‌تواند برای کاردرمانی از طریق تلفن هوشمند خودش، ویدئویی حاوی حرکت درمانی مناسب خودش را دریافت کند و نتایج را برای پزشکش ارسال نماید؟
دانشمندان در ابتدا از کارشناسان خواستند تا میزان آسیب دیدگی موش‌هایی که سکته روی حرکت اندام های پیشین آنها اثر گذاشته بود را بر حسب نحوه رسیدن آنها به غذا، رتبه بندی کنند. سپس اطلاعات به دست آمده را وارد شبکه عصبی عمیق و مدرن کردند تا این شبکه با دقت یک کارشناس انسانی، به نمره گذاری حرکات موشها برای رسیدن به غذا بپردازد. هنگامیکه فیلمی از دسترسی مجموعه جدیدی از موشها به این شبکه داده شد، این سیستم با دقتی مشابه انسان به نمره گذاری میزان آسیب دیدگی این موشها پرداخت.
برنامه مشابهی هم برای نمره گذاری سایر آزمونهای ارائه شده به موش‌های آزمایشگاهی و صحرایی به کار رفت؛ این آزمونها شامل توانایی حرکت روی میله‌ای باریک و کشیدن نخ برای رسیدن به پاداش غذایی بودند و کارایی این برنامه به اثبات رسیده است.
در حال حاضر، شبکه های عصبی مصنوعی برای راندن خودروها، تفسیر پایش ویدئویی و پایش و تنظیم ترافیک به کار می‌روند. این تحول در حوزه کاربرد شبکه های عصبی مصنوعی، دانشمندان علوم اعصاب را بر آن داشته تا از این شبکه‌ها برای نمره گذاری رفتارهای پیچیده آزمودنی های آزمایشگاهی برای کاردرمانی کودکان استفاده کنند.
به همین صورت اختلال‌های عصب شناختی هم با همین روش در کاردرمانی کودکان قابل سنجش هستند تا امکان کمی سازی رفتار به عنوان بخشی از معاینه یا سنجش اثرات درمان دارویی فراهم شود. این روش مانع از تأخیر در درمان می‌شود که مانع اصلی در فرایند درمان بیمار است.
در مجموع طبق این پژوهش در زمینه کاردرمانی کودکان، شبکه‌های عصبی عمیق می‌توانند نمرات معتبری را برای سنجش عصب شناختی ارائه دهنده و با طراحی معیارهای رفتاری به تشخیص و پیگیری اختلال‌های عصب شناختی کمک می‌کنند. طبق نتایج به دست آمده، این شبکه می‌تواند اطلاعات وسیع‌تری علاوه بر اطلاعات وارد شده در سیستم نمره گذاری به وسیله کارشناسان را مورد استفاده قرار دهد.
طبق این پژوهش، شبکه مذکور، قادر به شناسایی ویژگی‌های رفتاری شاخص در اختلال های حرکتی است. این ویژگی از جهت تقویت نظارت بر اثرات توانبخشی اهمیت دارد. این روش کاردرمانی به استاندارد سازی تشخیص و پایش اختلال‌های عصب شناختی کمک می‌کند و بیماران در آینده می‌توانند در خانه از آن برای پایش علایم روزانه خودشان استفاده کنند.
لینک منبع