تحقیقات در حوزه کاردرمانی کودکان مبتلا به اختلالات رشد عصبی نشان میدهد:

دیگر برای کسی پنهان نیست که عوامل ژنتیکی در تعیین اینکه آیا کودکان دارای اختلالات رشد هستند یا خیر ، نقش دارند. قرار گرفتن مادران در معرض داروها و بیماریهای ویروسی یا باکتریایی نیز می تواند برای این کودکان و اختلالات آنها مضر باشد.

با این حال ، یک بررسی اخیراً در حدود 6 میلیون نفر در سراسر جهان نشان داده است که سن پدر با بروز اختلالات رشدی کودکان همراه است. به عبارت دیگر ، والدین هر چه بزرگتر باشند ، بیشتر در معرض خطر کودک از ابتلا به اختلالات مانند اوتیسم ، ADHD و سایر ناتوانی های یادگیری است.

یک تیم تحقیقاتی از گروه علوم اعصاب رشد دانشکده پزشکی دانشگاه توهوکو با انتشار اخیر خود در PLOS ONE جزئیات بیشتری درباره این پدیده را منتشر کرده است.

میتوانید اطلاعات تکمیلی را در مقاله کاردرمانی کودکان مبتلا به اختلالات رشدی را مطالعه فرمایید.

تاتهانا و تیمش پروتئین هیستون را در طی فرآیند اسپرماتوژنز 12 مرحله ای تجزیه و تحلیل کردند. پروتئینهای هیستون در طی اسپرماتوژنز تحت آزمایشهای شیمیایی قرار می گیرند ، بنابراین بر بیان ژن تأثیر می گذارد. به طور خاص ، تیم به هفت متیلاسیون و یک استیله شدن نگاه می کردند.

آنها اینها را به عنوان نشانگر اپی ژنتیکی طبقه بندی کردند - تغییراتی که بر بیان ژن بدون تغییر توالی پایه DNA از خود ژنوم تأثیر می گذارد.

مقایسه نشانگرها بین موشهای جوان و بزرگتر با استفاده از تکنیک های اندازه گیری تصویربرداری نشان داد که بزرگتر ها مقادیر بالاتری از پروتئین هیستون اصلاح شده داشتند. یک مطالعه قبلی توسط استاد اوسومی این موضوع را به عنوان یک نشانگر پیش بینی کننده از اختلالات عصبی تکاملی درآورد.

این یافته جدید نشانگر پیری پدر به طور بالقوه بر رشد عصبی در کودکان تأثیر می گذارد. تحقیقات بیشتر در مورد این ماده امیدوار است روشهای تشخیصی بیشتری را برای اختلالات ناشی از خطر سن پدر در اختلالات رشد کودکان ایجاد کند.

لینک منبع