در مبحث های قبلی متوجه شدیم که کاردرمانی یک نوع درمان است که برای اختلالات رشدی وذهنی به کار میرود و اکثر اوقات تجویز دارویی ندارد و با استفاده از فعالیت، تمرین، وسایل کمکی، روش های جبرانی و تجهیزات درمان شروع وانجام می شود در اصل هدف اصلی کاردرمانی انجام فعالیت هایی جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و به دست آوردن استقلال فردی در حال و آینده می باشد کاردرمانی صرفا فقط برای کودکان یا بزرگسالان انجام نمی شود ودر همه ی رده های سنی از نوزاد تا کهن سال کاربردی می باشد
مشاوره در کلینیک کاردرمانی آریان بیشتر با تکیه بر استقلال کودک در زمینه عملکردهای اجرایی او در فعالیتهای روزمره زندگی اش خواهد بود.به طور کلی داشتن استقلال در کودک هدف اصلی و رویکرد قاطعانه موسس کلینیک کاردرمانی کودکان آریان خواهد بود. دادن مشاوره ها به والدین و معلمین و مراقبین کودکان با هدف استقلال کودک جزو وظایف ذاتی کاردرمانگران کودکان است و باید با درنظر گرفتن همه جوانب به این امر مهم پرداخت.
شایان توجه است که برای بدست آوردن استقلال در کودکان هم باید به توانایی ها و هم ناتوانایی های انها نگاه ویژه داشت .برای اصلاح ناتوانایی ها در کلینیک برنامه ریزی میشود و برای استفاده از توانایی ها باید در محیط مدرسه و خانه سیستم برنامه قوی ارایه بدهیم.لذا چنانچه وقت کافی برای حضور در مرکز کاردرمانی را ندارید پیشنهاد میکنیم در جلسات ماهانه و هفتگی مشاوره کاردرمانی به هدف تقویت استقلال کودکان خود شرکت کنید و از راهکارهای مفید و عملی برای این قضیه استفاده بفرمایید.
مشاوره در کاردرمانی یک بخش مهم از فرآیند درمان است که به منظور حمایت از بیماران و خانواده‌های آن‌ها انجام میشود. این مشاوره شامل تبادل اطلاعات، ایجاد استراتژی‌های حمایتی و کمک به درک بهتر نیازهای فردی بیمار است. در ادامه، جنبه‌های مختلف مشاوره در کاردرمانی را توضیح می‌دهم:
1. هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی
تعیین اهداف درمانی: مشاوره به کاردرمانگر کمک می‌کند تا اهداف مشخص و قابل اندازه‌گیری برای بیمار تعیین کند. این اهداف معمولاً بر اساس نیازها و توانایی‌های فردی بیمار تنظیم می‌شوند.
تدوین برنامه درمانی: با همکاری بیمار و خانواده، برنامه‌ای شخصی‌سازی شده برای درمان طراحی میشود که شامل فعالیت‌ها و تکنیک‌های خاص است.
2. آموزش و آگاهی‌بخشی
آموزش خانواده: مشاوره شامل آموزش والدین و دیگر اعضای خانواده در مورد وضعیت بیمار، علائم و چالش‌ها است. این آموزش می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا بهتر بفهمند چگونه می‌توانند از بیمار حمایت کنند.
افزایش آگاهی: ارائه اطلاعات در مورد روش‌های درمانی، تکنیک‌های مدیریت رفتار و استراتژی‌های خودتنظیمی به بیماران و خانواده‌ها.
3. پشتیبانی عاطفی
ایجاد فضای حمایتی: مشاوره به بیماران و خانواده‌ها کمک می‌کند تا احساس کنند که در یک محیط امن و حمایتی قرار دارند. این امر می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس کمک کند.
مدیریت احساسات: کمک به بیماران و خانواده‌ها در شناسایی و مدیریت احساسات، به ویژه در مواجهه با چالش‌های مرتبط با اختلالات مختلف.
4. توسعه مهارت‌های اجتماعی
آموزش مهارت‌های اجتماعی: مشاوره می‌تواند شامل آموزش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی باشد که به بیماران کمک می‌کند تا در تعاملات روزمره بهتر عمل کنند.
تمرینات نقش بازی: استفاده از نقش بازی به عنوان یک روش برای تقویت مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی.
5. ارزیابی و نظارت
پیگیری پیشرفت: مشاوره شامل ارزیابی منظم پیشرفت بیمار و تطبیق برنامه درمانی بر اساس نیازهای جدید یا تغییرات در توانایی‌ها است.
بازخورد به خانواده: ارائه بازخورد به خانواده‌ها درباره پیشرفت بیمار و پیشنهادات برای حمایت بیشتر.
6. همکاری با سایر متخصصان
تیم چند تخصصی: مشاوره در کاردرمانی معمولاً شامل همکاری با سایر متخصصان، مانند روان‌شناسان، گفتاردرمانگران و پزشکان است تا یک رویکرد جامع و هماهنگ به درمان ارائه شود.
نتیجه‌گیری
مشاوره در کاردرمانی یک جنبه کلیدی از فرآیند درمان است که به بیماران و خانواده‌ها کمک می‌کند تا نیازها و چالش‌های خود را بهتر درک کنند و از حمایت‌های لازم برخوردار شوند. این مشاوره می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران و تسهیل فرآیند درمان کمک کند و باعث ایجاد یک محیط حمایتی و سازنده برای رشد و یادگیری شود.