نقش کاردرمانی در اوتیسم

نقش کاردرمانی در اوتیسم چیست ؟

اختلال طیف اوتیسم ( ASD ) یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ذهنی است. طبق گزارش CDC ، حدود یک درصد از جمعیت کودکان جهان دارای اوتیسم هستند .  که شیوع آن ازسال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ افزایش‌یافته است . در حال حاضر ، یکی از هر ۶۸ کودک ASD دارد . در این بررسی ، پسران چهار برابر بیشتر از دختران دارای اوتیسم هستند .

اگرچه درمان دائمی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما تشخیص زودهنگام و مداخله می‌تواند به کنترل علائم آن کمک کند . بسیاری از مردم اوتیسمی با استفاده از آخرین متد های کاردرمانی و پزشکی ، قادر به گذراندن یک زندگی عادی هستند . کاردرمانی در درمان اوتیسم بسیار موثر ‌است زیرا در دراز مدت ، می‌تواند  اعتماد به نفس و نیز مهارت‌های اجتماعی و یادگیری  را در کودکان  اوتیسم  بهبود ببخشد .

اوتیسم در یک نگاه

اوتیسم یک اختلال پیچیده است که بر عملکرد مغز تاثیر می‌گذارد ، به ویژه مناطقی که مسئول رفتار اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی هستند . بطور کلی ، این بیماری در حدود سن سه‌سالگی تشخیص داده می‌شود ، که باعث فقدان یا تاخیر در زبان و تکلم، اختلال در تعاملات اجتماعی ، رفتارهای تکراری و علایق محدود می‌شود . علائم اوتیسم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد .

اغلب اوقات ، کودکان اوتیسمی به سختی ارتباط برقرار می‌کنند و در فعالیت‌های روزمره شرکت می‌کنند . آن‌ها در ارتباط برقرار کردن با افراد دیگر دچار مشکل هستند . برخی از یکپارچه‌سازی های حسی برای بهبود اختلال عملکرد حسی آنها و کیفیت زندگیشان میتواند تاثیر گذار باشد . کودکان اوتیسمی ترجیح می‌دهند به تنهایی بازی کنند ، از ارتباط چشمی اجتناب کنند و کارها را تکرار کنند .

بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم قادر به خواندن نشانه‌های اجتماعی و حالات چهره نیستند و ممکن است افکار و احساسات  افراد دیگر را  نتوانند به خوبی درک کنند  . برخی دیگر نمی‌توانند احساسات خود را کنترل کنند، بنابراین به نحوی نامناسب در وضعیت‌های مشخص واکنش نشان می‌دهند . رفتارهای نابهنجار خود زدنی ، کشیدن مو ، گریه کردن، گریه کردن بدون دلیل ، و طغیان خشم در میان کودکان اوتیسمی مشترک است.

خوشبختانه ، این شرایط را می‌توان با موفقیت از طریق فعالیت‌های structured و therapeutic مدیریت کرد . اغلب مداخلات بر روی زبان ، ارتباط ، حسی و مهارت‌های بازی تمرکز دارند . تا کنون ، موثرترین گزینه‌های درمان شامل کاردرمانی حسی شناختی ، آنالیز رفتار کاربردی ( ABA ) و درمان زبان گفتاری است . داروها تنها برای کودکان مبتلا به افسردگی ، بیش‌فعالی ، کمبود توجه یا اضطراب شدید تجویز می‌شوند و هیچ درمان مشترکی وجود ندارد .

کاردرمانی به عنوان یکی از موثرترین روش ها برای بهبود اختلال طیف اوتیسم شناخته شده‌است . این نوع درمان می‌تواند به کودکان اوتیسمی کمک کند تا رفتارهای عادی را انجام دهند و در مدرسه و زندگی روزمره خود بهتر عمل کنند . اساسا ً، کاردرمانگران مهارت‌های لازم برای مراقبت از خودشان ، ارتباط برقرارکردن، و سازگاری با محیط را به آن‌ها آموزش می‌دهد .

هدف از کاردرمانی، ارتقا عملکرد مستقلانه در تمام مراحل زندگی و پیش‌گیری از معلولیت است . کاردرمانگران بر روی چندین زمینه کلیدی تمرکز دارند ، مانند :

پردازش حسی

ادراک

مهارت‌های شناختی

مهارت‌های حرکتی بصری

افزایش مهارت های حرکتی

بهبود تعاملات اجتماعی

افزایش اعتماد به نفس       

 کاردرمانگران  از یک رویکرد جامع برای درمان اوتیسم استفاده می‌کنند و توانایی‌های اجتماعی ، عاطفی ، فیزیکی ، شناختی و حسی بیمار را در نظر می‌گیرند . پیشرفت از طریق بهبود نمرات در مدرسه ، پذیرش مسئولیت نقش‌های جدید و رضایت فردی اندازه‌گیری می‌شود . کاردرمانگران هم چنین نقش مهمی در مسیر تشخیص ایفا می‌کنند.

یک جلسه عادی شامل  فعالیت‌های مبتنی بر زمین و بازی‌های جدولی است مانند لگد زدن و پرتاب توپ ، پرش ، دویدن ، و دوچرخه‌سواری همچنین کودکان تشویق می‌شوند که با legos و شکل‌های مختلفی از خمیر، مجسمه‌های کوچک بسازند . این فعالیت‌ها به بهبود هماهنگی ماهیچه‌ها کمک می‌کند و مهارت‌های حرکتی آنها را سرعت میبخشد تا بتوانند استقلال خود را بدست آورند .

کاردرمانی می‌تواند به افراد مبتلا به  اوتیسم کمک کند وتغذیه شان را با چالش‌هایی مواجه کند. همچنین از سلامت نوجوانانی که زمانی در کودکی  مبتلا به اوتیسم تشخیص‌داده شده‌اند ، حمایت می‌کند . رویکرد مورد استفاده در کاردرمانی با توجه به نیازهای بیمار متفاوت خواهد بود . 

یک کاردرمانگر می‌تواند عزت‌نفس کودکان اوتیسم را بالا ببرد و به آن‌ها مهارت‌های اولیه زندگی را آموزش دهد و به آن‌ها کمک کند با شرایط جدید وفق پیدا کنن .

بعد از انجام یک ارزیابی ، کاردرمانگر تعیین می‌کند که باید روی چه حوزه‌هایی تمرکز کند . برخی از فعالیت‌ها در کاردرمانی شامل یک رویکرد چند حسی می‌باشند که ممکن است شامل دویدن ، پیاده‌روی ، چرخش به اطراف ، نشستن بر روی یک توپ ورزشی یا ایستادن روی یک پا باشد . یک کودک اوتیسمی که فاقد مهارت‌های حرکتی ظریف است از فعالیت‌هایی بهره‌مند خواهد شد که نیازمند توجه و هماهنگی چشم   ، مانند رنگ‌آمیزی ، نقاشی ، و نواختن آلات موسیقی هستند .

این نوع درمان نه تنها نیازهای حسی کودک را نشان می‌دهد بلکه رفتار آن‌ها را هم شکل می‌دهد . کاردرمانگران ممکن است به والدین کمک کنند و عوامل حواس‌پرتی را دراتاق کاهش دهند ، آن‌ها را تشویق کنید که بین فعالیت‌ها استراحت کنند و یا تکنیک‌های تمدد اعصاب را به آن‌ها آموزش دهید .

لینک منبع