تاثیر گفتاردرمانی بر کاهش علائم لکنت زبان

در حوزه آسیب شناسی گفتار و زبان یکی از بحث برانگیزترین اختلالهای گفتاری، لکنت است. لکنت در همه جای دنیا و در همه ی فرهنگها و نژادها وجود دارد .این اختلال هیچ رابطه معناداری با هوش، شغل و درآمد ندارد و در هر دو جنس )زن و مرد) و در همه ی گروههای سِنّی اتفاق میافتد .لکنت، یک اختلال گفتاری است که شیوع آن در جوامع درحال افزایش است. لکنت زمانی پدید میآید که در روند طبیعی گفتار، وقفه های ناگهانی و غیرطبیعی به واسطه تکرار، کشیده گویی و قفل شدن دهان ایجاد شود و گاهی با رفتارهای وابسته همراه است .

درمان لکنت

• درمانهای گفتاری که توسط گفتاردرمانگران انجام میشود.
•  
•  درمانهایی که توسط روانشناسان و مشاوران انجام میگیرد .
•  
• تقویت روانی گفتار که شامل شیوه هایی از قبیل: روش کشیده گویی، جریان هوا، مکث و مکث – کشیده گویی است.
•  
•  در این شیوه ها هدف کاهش میزان سرعت گفتار و ایجاد تغییرات  ضروری در ویژگیهای  گفتار است که باعث افزایش هماهنگی در اجرای گفتار میشود.

افراد مبتلا به لکنت زبان در هر دو الگوی شناختی و رفتاری تحت تاثیر محیط  قرار میگیرند.

درمان شناختی رفتاری رویکردی فعّال، جهتمند، محدود و سازمان یافته، مبتنی بر همکاری درمانی بین مراجع و درمانگرو متمرکز بر مسئله، متّکی بر فرایند سؤال و کشف راهبردی و معطوف به مشکلات بیمار است . این شیوه درمانی سازمان یافته نوعی از روان درمانی است که هدف عمده درمان، عبارت است از کمک به بیمار به نحوی که بتواند تغییراتی مطلوب در زندگی خود پدید آورد. بنابراین تأکید در درمان متوجه فراهم آوردن فرصتی برای یادگیریهای انطباقی جدید و ایجاد تغییراتی در فضای بیرون از حیطه بالینی میشود.

متخصصین این رویکرد معتقدند که تجارب منفی افراد مبتلا به لکنت، باعث میشود که این افراد ، کمتر در فعّالیّتهای روزانه شرکت کنند و بطور کلّی کیفیت زندگی این افراد را تحت تأثیر قرار میدهد .

درمان شناختی-رفتاری در کاهش علائم لکنت و خطاهای شناختی و در تقویت اعتماد به نفس و بهبود کیفیت زندگی مراجعین مبتلا به لکنت مؤثّر است. پژوهشی را بر روی 49 فرد بزرگسال مبتلا به لکنت انجام داد و دریافت که درمان شناختی_رفتاری همراه با گفتاردرمانی باعث کاهش قابل توجّه شدّت لکنت میشود  .

 Amster و klein 4111 تحقیقی را بر روی بزرگسالان انجام دادند و به این نتیجه دست یافتند که درمان شناختی ـ رفتاری در کاهش لکنت مخصوصاً در جمع و صحبت با تلفن مؤثّر بوده است و همچنین  دریافتند که درمان شناختی ـ رفتاری میتواند به طور مؤثّر لکنت، اضطراب و اجتناب اجتماعی را کاهش دهد .درمان شناختی ـ رفتاری همراه با روش گفتاردرمانی در کاهش لکنت، کاهش اضطراب وکاهش خطاهای شناختی مؤثّر بوده است .

همانطور که مستندات ارائه شده نشان میدهند این موضوع در کشورها و فرهنگهای متعددی مورد بررسی قرار گرفته و از آنجاییکه لکنت از مواردی است که تحت تأثیر شرایط فرهنگی ،اجتماعی و زبانی بوده است، این عوامل میتواند بر روی شرایط ایجاد کننده لکنت و نیز بر روی ایجاد شناخت در افراد مختلف و ویژگیهای رفتاری حاصل از این شناخت تأثیر زیادی داشته باشد و میتواند رفتار افراد را تحت تأثیر قرار دهد، لذا انجام آن در فرهنگ ایرانی و زبان فارسی نیز توجیه منطقی پیدا میکند و به هیچ وجه تکراری نخواهد بود. مطالعات نشان میدهند که درمانهای سنّتی تأثیرات کاهنده ولی موقّت بر لکنت فرد دارند حال آنکه درمان شناختی رفتاری میتواند با تغییرات شناختی و رفتاری همزمان، هم بر کاهش لکنت از طریق تغییر نگرشهای فرد درباره لکنت و هم بر کاهش اضطراب مؤثّر باشد در مطالعه حاضر جنبه کاهش لکنت مورد بررسی قرار میگیرد.

تنــایج حاصــل از مطالعــات نشــان داده کــه روش هــای گفتاردرمانی همراه با درمـان شـناخت ی-رفتـار ی میتواند بـر کاهش بالینی شدت لکنت مؤثر باشد. این نتـا یج تأکیـدی بـر اســتفاده از روشهــای شــناخت درمــانی بــویژه درمــان شناختی رفتاری است که تا به حال در درمانهای لکنت انجـام نشدهاست. محصـول مهـم ا یـن پـژوهش ا یـن اسـت کـه در چارچوب یک آزمایش علمی تأثیر اسـتفاده از ا یـن روش را در درمان لکنت نشان میدهد. هر چند که این امر در ظاهر خیلی بدیهی مینماید ولی تـا بـه حـال بـه صـورت علمـی چنـین پژوهشی انجام و ارائه نشده بود.

لینک منبع