تاثیر آموزش مهارتهاي اجتماعي بر رشد اجتماعي کودکان اوتيستيک
از مجموعه وسيع رفتارهايي كه در اختلال طیف اوتيسم ديده ميشود میتوان بطورکلی سه خصوصيت كليدي را مشخص كرد :
1)نقص كيفي در روابط اجتماعي
2)نقص شديد در برقراري ارتباط
3)الگوهاي رفتار محدود، تكراري
شیوه های یادگیری
کودکان اوتیستیک،مدل های متفاوتی از یادگیری را تجربه میکنند . میتوان گفت بسیاری از آنها آموزندگان دیداری هستند بدین معنا که آنچه را که می بینند، بهتر درک میکنند تا آنچه را که می شنوند. بنابراین می توان از ابزار دیداری و کاردرمانی حسی به منظور فراهم آوردن ساختار و برنامه ای استفاده کرد که در زندگی چنین کودکانی بسیار حائز اهمیت است.
بر همین اساس به کارگیری شیوه های غیر مستقیم مثل بازی و قصه در آموزش مهارتها یک ضرورت به نظر میآید. از آن جایی که آموزهها و پندها در خلال داستان به خوبی برای کودک قابل فهم و معنادار میشود، احتمال به کار گیری و تعمیم آنها توسط کودک در زمینه های مشابه افزایش می یابد داستان های اجتماعی به منظور آموزش مهارتهای اجتماعی برای کودکان مبتلا به اوتیسم به کار میرود . داستان های اجتماعی یک نمونه توصیفی از موقعیت اجتماعی روزانه است که از دیدگاه کودک نوشته میشود و میتواند در موقعیت های مختلف استفاده شود .
پژوهشهای مختلف اثر بخشی داستان های اجتماعی در کاهش مشکلات رفتاری و افزایش مهارتهای اجتماعی در کودکان اوتیستیک نشان میدهند.
برای نمونه مطالعات اخیر نشان میدهد که داستان های اجتماعی میتواند مشکالت رفتاری را کاهش دهد، دانش اجتماعی را افزایش دهد ویا مهارتهای جدید را آموزش دهد .به نظر میرسد شیوه قصه گویی و داستان اجتماعی نسبت به کار مستقیم با کودکان اوتیستیک، به دلیل علا قه وافر آنها به داستان، جالب تر و لذت بخش تر است و در نتیجه توجه کودک را بیشتر و بهتر متمرکز مینماید؛ تنش فضای آموزشی و درمانی و نگرانی از نحوه عملکرد را به دنبال ندارد و از آن جا که کودک در جریان داستان، به کشف موقعیت مشکل و انتخاب راه حل میپردازد، تعمیم پذیری و سرایت به محیط طبیعی را به بهترین نحو فراهم میکند.
آموزش میتواند موجب بهبود رفتار گردد و اگر آموزش به طور مداوم و متناسب با توانایی کودکان باشد، ماندگاری رفتارهای جدید و از بین رفتن رفتارهای ناسازگارانه، بیشتر اتفاق میافتد.
به عبارت دیگر، آموزش هایی که درخصوص گفتگو با دیگران، انجام وظیفه، نحوه خرید کردن و برخورد با فروشنده، رعایت قوانین بازی با دیگران، احترام به دیگران و رعایت حقوق آنها، رعایت بهداشت و حفظ محیط زیست، یاری رساندن به دیگران، به صورت داستان گویی به کودکان اوتیستیک ارائه شده، موجب گردیده تا رفتارهای اوتیستیک آنها از قبیل اختلال در رفتارهای غیر کالمی، اختلال در ایجاد و حفظ رابطه با دیگران و فقدان لذت مشترک با دیگران، در آنها کاهش یابد .کاردرمانی و گفتاردرمانی نیز روش های درمانی اثربخشی در زمینه این اختلال میباشند.
لینک منبع