هنگامی که بیماری اوتیسم تشخیص داده شد ، گفتار درمانگران بهترین راه‌ها را برای بهبود ارتباط و افزایش کیفیت زندگی افراد با اختلال طیف اوتیسم ارائه میکنند . در طول مدت درمان ، گفتاردرمانگران  با خانواده ، مدرسه و دیگر مراقبین کودکان اوتیستیک کار می‌کنند . اگر فرد مبتلا به اوتیسم به طور غیر کلامی ارتباط داشته باشد و یا دچار مشکل عمده‌ای در سخنرانی باشد ، گفتاردرمانگر ممکن است جایگزین‌هایی را برای بیان احساسات کودکان ارائه کنند .

•  امضا یا تایپ کردن
• استفاده از تابلوهای نقاشی با کلمات شناخته‌شده برای بهبود سیستم‌های ارتباطی
•  تبادل تصویر با استفاده از تصاویر به جای کلمات برای ارتباط برقرارکردن
• استفاده از صداهایی که یک فرد بیش از حد به آن توجه دارد یا تحت فشار است برای افزایش صداهای گفتاری 
• تقویت بیان از طریق ماساژ دادن و یا ورزش کردن لب‌ها و یا ماهیچه‌های صورت
• خواندن آهنگ با ریتم ، برای کنترل استرس هنگام صحبت کردن

گفتاردرمانی می‌تواند ارتباط اتکلی را بهبود ببخشد که این امر باعث می‌شود که افراد مبتلا به اوتیسم قادر به بهبود توانایی خود در شکل دادن روابط و عملکرد در زندگی روزمره باشند .

• بیان صحیح کلمات
• برقراری ارتباط  به صورت کلامی و غیر کلامی
• بهبود ادراک در طیف وسیعی ازاختلالات
• در ک زمان و مکان مناسب برای برقراری ارتباط ،به عنوان مثال ، چه زمانی برای گفتن " صبح بخیر "مناسب است
• ایجاد مهارت‌های محاوره‌ای
• تبادل ایده‌ها
•  برقراری ارتباط از طریق بازی کردن و تعامل با همسالان خود

هر چه زودتر ، بهتر . اختلال طیفی اوتیسم معمولا ً قبل از ۳ سالگی مشهود است ، و همچنین تاخیرات زبان را می‌توان از سن ۱۸ ماهگی تشخیص داد . در برخی موارد اوتیسم می‌تواند در سن ۱۰ تا ۱۲ ماهگی شناسایی شود . بسیار مهم است که گفتار درمانی را تا جایی که ممکن است از سنین کم آغاز کنند ، که در این صورت می‌تواند بیش‌ترین تاثیر را داشته باشد. گفتاردرمانی  می‌تواند به کاهش انزوایی که ممکن است ناشی از این ناتوانی در ارتباطات اجتماعی باشد ، کمک کند .تحقیقات نشان می‌دهد که کسانی که بیش‌ترین بهبود را داشته اند ، اغلب کسانی هستند که بیش‌ترین درمان را در سنین اولیه دریافت می‌کنند .

لینک منبع