دیسپراکسیا چیست ؟
Dyspraxia یک مشکل عصبی است که در نورون های حرکتی اختلال ایجاد میکند و باعث مشکلاتی در چهار مهارت کلیدی میشود :
- اختلال در مهارت‌های حرکتی
- عدم هماهنگی بین اعصاب و عضلات
- اختلال در حس جهت یابی
- اختلال رشدی
میتوان گفت این مشکلات به تنهایی وجود ندارند و ممکن است با اختلالات دیگر نیز همراه باشد. کودکان با اختلال دیسپراکسیا اغلب اختلالات دیگری نیز دارند . این اختلالات عبارتند از:
بنابراین dyspraxia هم نشانه‌های ذهنی وهم نشانه های فیزیکی را دارد : عدم ناهماهنگی و اختلال در پردازش موجب میشود درک مسائل ریاضی و یادگیری زبان با مشکل مواجه شود.
علائم دیسپراکسیا
به طور کلی ، کودک شما ممکن است از سوی دیگران دست و پا چلفتی نامیده شود . ممکن است در لباس پوشیدن ، غذا خوردن دچار مشکل شوند ، دست خط ناخوانا داشته باشند و ممکن است، در حالیکه حافظه بلند مدت آنها عملکرد خوبی دارد، حافظه کوتاه‌مدت آنها دچار اختلال باشد و براحتی دچار فراموشی شوند این علائم بطور مختصر بیان شده است .
علل ابتلا به اختلال دیسپراکسیا
هیچ علت شناخته‌شده‌ای برای درمان وجود ندارد ، گرچه بسیاری از محققان معتقدند که اغلب یک علت ژنتیکی در ابتلا به این اختلال وجود دارد ، اما قطعا دیسپراکسیا از اختلال در نورون های عصبی مغز به وجود می آید.کودکان مبتلا به نارساخوانی معمولا با دستخط و ریاضی درگیر هستند. اختلال دیکته، ناتوانی در نوشتن ، ناتوانی در حل مسائل ریاضی و فهم اعداد در کودکانی که در انتهای طیف قرار دارند دیده شده است . اما وجود این علائم اغلب به این دلیل است که آنها نمی‌توانند اطلاعات را به سرعت پردازش کنند . بنابراین نقص توجه یکی از نشانه‌های اختلال دیسپراکسیا است . این اختلال ، یک طیف است اما به این معنا نیست که در طیف اوتیسم وجود دارد و تفاوت زیادی بین یک کودک دیسپراکسیا با کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد . علایم به طور قطع می‌تواند از خفیف تا شدید باشد .
کودکانی که در ارزیابی کاردرمانی، اختلالشان خفیف بود با سرعت بیشتری توانستند در حل مسائل ریاضی موفق شوند و یا دستخط خود را خوانا کنند . در حالیکه آن‌هایی که در انتهای طیف قراردارند در بزرگسالی هم در تلاش برای بهبود مهارت دست خط بودند.
برای این اختلال هیچ درمانی وجود ندارد چون بیماری نیست . اما روش‌های زیادی برای بهبود مهارت ها وجود دارد . اما یکی از اثربخش ترین برنامه های درمانی ، کاردرمانی می باشد که با اسنفاده از تکنیک ها و ابزارهای نوین درمانی و آگاهی ازطیف این اختلال می تواند کمک شایانی به افزایش توانمندیهای این کودکان در زمینه های گوناگون نماید. و این معمولا به کمک کاردرمانگران، فیزیوتراپیست‌ها و روانشناسان بستگی دارد .
لینک منبع