آیا مکیدن انگشت بر رشد گفتار کودکان تأثیر می گذارد؟ گفتاردرمانی در کودکان چه میگوید؟

ما فکر می کنیم اگر کودک عادت مکیدن انگشت شست خود را تا زمانی که دندان های دائمی اش رشد کنند کنار بگذارد ، این کار اثرات منفی طولانی مدتی بر روی او نخواهد گذاشت. اما بررسی های اخیر نشان داده اند که ممکن است این حرف درست نباشد. یک پروژه تحقیقاتی مشترک انجام شده توسط آمریكا و شیلی نشان داده "كودكانی كه انگشتان خود را برای بیش از 3 سال می مکند و یا در طول این مدت از پستانك استفاده می کنند ، 3 برابر بیشتر در معرض اختلالات گفتاری قرار دارند".

مکیدن انگشت شست یا استفاده مداوم از پستانک می تواند تأثیر طولانی مدتی بر گفتار و سخن گفتن کودک داشته باشد و علاوه بر این بر رشد جسمی حفره دهانی نیز تاثیر خواهد گذاشت.

این مقاله به سه حوزه خاص می پردازد: توسعه زبان ، توسعه گفتار و ساختار دندانی / دهانی.

زبان:

كودك در مراحل مختلف رشد، ارتباطات معناداري را با محیط اطراف خود بر قرار می کند ، او ابتدا با انجام بازی های صوتی و در اوردن انواع صداها و سپس از طریق ادای كلمات و عبارات با دیگران ارتباط بر قرار می نماید. برای تمرین این مهارت های صوتی ، کودکان باید از لب ، زبان و حفره دهانی خود استفاده کنند. آنها غالباً در تنهایی مشغول بازی های آوازی می شوند - همه ما به یاد می آوریم که نوزادانمان در تختخواب با مشاهده موبایل یا اسباب بازی مورد علاقه خود شروع به در اوردن صدا از خود می کردند و عبارات نامفهومی را به زبان می اوردند. این فعالیت ها فعالیت های مهمی برای توسعه گفتار هستند که به پیشرفت های مختلفی در اینده ختم خواهند شد . بازی های بسیار دوست داشتنی کودکان، ما را  به سمت انها سوق می دهد و حتی ما را ترغیب می کند تا در بازی هایشان شریک شویم و همین موضوعات. آغاز ارتباط و تعامل بین ما و انهاست! کودکان این بازی را شروع می کنند و ما نیز به انها پاسخ می دهیم - و سپس دامنه واژگانی کودکان با یادگیری کلمات و عباراتی که ما بر زبان می اوریم گسترش پیدا می کند. ما به سادگی به کودکانمان نشان می دهیم که دوست داریم با آنها ارتباط برقرار کنیم و این ارتباط به طور معمول منجر به انجام بازی های صوتی ، لبخند و برقراری تماس چشمی خواهد شد. و همین چیزها زیربنای مهارت های ارتباطی اصلی را تشکیل خواهند داد. اگر کودک یا کودک نوپا مدام پستانک داشته باشد یا انگشت شست خود را در دهانش فرو کند ، زمان مناسبی برای انجام بازی های صوتی یا بر قراری ارتباط وجود نخواهد داشت ، زیرا او مدام پستانک یا انگشت شست خود را در دهانش فرو کرده است. برقراری ارتباط صوتی با کودکانی که آنقدر به انگشت شست و پستانک خود وابسته شده اند که نمی توانند آنها را از خود دور کنند ، بسیار دشوار خواهد بود. زبان اولین پل برقراری ارتباط است و یکی از جنبه های مهم برقراری ارتباطات  اجتماعی است و لذا کودک با مکیدن انگشت شست به راحتی از ان قافل خواهد شد. این امر می تواند باعث منزوی شدن کودک در اینده شود و سبب گردد که توسط دیگران مورد ازار و اذیت قرار گیرد.

گفتار:

مشابه توسعه زبان ، نوزادان و کودکان نوپا برای یادگیری نحوه صحیح استفاده از زبان ، لب و لحن صدا ( پیچش جریان هوا در حفره دهانی) باید حرکات دهانی را تمرین کنند. فراگیری این مهارت ها برای تولید صداهای مورد نیاز برای سخن گفتن بسیار مهم هستند. علاوه بر کاهش تمرین حرکات دهانی ، مکیدن طولانی مدت انگشت شست یا استفاده از پستانک می تواند منجر به تغییر فرم قرارگیری دندان ها ، ساختار دهان و بد قرار گرفتن زبان شود که در طولانی مدت بر روی گفتار تاثیر بسزایی خواهد داشت. برخی از حروفی که ممکن است در نتیجه این مشکلات بد تلفظ شوند عبارتند از از:  س، ز، ت، د، ر، ن و پ.  در واقع بیرون زدن زبان از بین دندان ها ممکن است باعث بد تلفظ شدن انها شود. عدم درمان کودک توسط آسیب شناس گفتاری باعث می شود که این مشکلات تا بزرگسالی ادامه پیدا کنند ، و منجر به آزار و اذیت کودک توسط همسالان و یا مشکل در برقراری ارتباط با دیگران شوند.

ساختار دهانی / دندانی

همانطور که دیدیم ، ساختار دهانی و دندانی برای رشد گفتار و نحوه سخن گفتن اهمیت فراوانی دارند. با این وجود ، ساختار دندان و دهان به دلایل دیگری نیز حائز اهمیت هستند. به عنوان مثال وجود مشکل در فرم دهان و دندان ها می تواند بر فرم کلی صورت ، نحوه غذا خوردن و سلامتی طولانی مدت دندان های ما تأثیر بگذارد. استفاده طولانی مدت از پستانک یا مکیدن انگشت شست در بازه زمانی بیش  از سه سال ، بر ساختار دندانی / دهانی تاثیر گذاشته و منجر به بروز  بدجفتی (دندان ها به صورت نادرست قرار گرفته باشند) می شود و یا باعث قرار گیری و تحرک نادرست زبان  (وارد شدن فشار بر زبان) یا بد فرم شدن دندان ها خواهد شد. اینگونه اختلالات به همراه تغییر شکل دهان و دندان می تواند به بروز مشکل در جویدن و مشکل در موقعیت فک ختم شود و احتمالاً کودک به ارتودنسی نیاز پیدا خواهد کرد. یکی دیگر از نگرانی هایی که اغلب در رابطه با استفاده طولانی مدت از پستانک یا مکیدن انگشت شست نادیده گرفته می شود این است که این کار کودک را در مقابل میکروب های زیادی که وارد بدنش می شوند آسیب پذیرتر می کند. بر روی دست ما میکروب های زیادی وجود دارند پس شاید بهتر است که هرگز دست خود را در دهانمان فرو نکنیم. اما واقعا تا کنون چند بار دیده ایم که والدین یک پستانک را از روی زمین بر می دارند ، ان را کمی با دست خود پاک کنند و بعد مجدداً در دهان کودک شیرخوار خود قرار می دهند تا آرام شود. وقتی در مورد بزاق و میکروب هایی که به راحتی در ان حل می شوند صحبت می کنیم من به قانون 5 ثانیه اعتماد ندارم.

چگونه جلوی کودک خود را بگیریم تا انگشت شست خود را در دهانش نکند؟

بهترین کار شروع زود هنگام درمان است. برای کودکانی که تمایل دارند مدام چیزی در دهان خود بگذارند ، باید از فعالیت های جایگزینی استفاده کنیم که حواسشان را پرت کنند. برای پرت کردن حواسشان می توانید از فعالیت هایی مانند بازی با حباب، کتاب خواندن یا کارهای دیگر استفاده کنید.

بنابراین اگر می بینید که کودکتان دست کوچک خود را به سمت دهانش می برد ، سعی کنید دستش را بگیرید و شروع به قایم باشک بازی کردن با او کنید یا دستانشان را بگیرید و انها را دور گردن خود حلقه کنید و کارهایی انجام دهید تا کودکتان تشویق شود که دستش را در دهانش نکند.