نقش گفتاردرمانی در مدرسه برای رسیدگی به دانش آموزان مبتلا به اوتیسم

گاهی اوقات گفتاردرمانگران (SLP)  ازین که از آنها خواسته شده تا  به دانش آموزان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم (ASD)  رسیدگی کنند متعجب می شوند.. این سوال ممکن است برای والدین نیز به وجود آید که این متخصصین چه خدماتی را می توانند به کودکشان ارائه نمایند
از آنجا که افراد مبتلا به ASD در ابعاد مختلف ارتباطی ، مانند توانایی صحبت کردن ، برقراری ارتباط، بیان نیازهای اصلی خود یا شروع یک مکالمه دارای مشکلات متفاوتی هستند ، نمی توان پاسخ درستی به این سوال داد. در عوض ، امکان مرور گزینه های مختلفی برای ارائه خدمات درستی به این نوع کودکان وجود دارد.

اختلال در برقراری ارتباط

به عنوان شروع ، ممکن است بررسی خود را با مجموعه ای از سوالات زیر شروع کنیم:
 

•     آیا دانش آموز مبتلا به ASD  در برقراری ارتباط مشکل دارد؟
•     آیا وی در مدرسه  به خدمات یک پاتولوژیست زبان و گفتار نیاز دارد؟
•     آیا این نوع خدمات برای دانش آموزانی که دارای عملکرد بالاتری هستند ، یعنی دانش آموزانی که از توانایی های شناختی متوسط ​​یا بالاتری برخوردار هستند نیز لازم است؟

ممکن است همیشه به ارائه خدمات نیاز باشد اما همیشه به ارائه خدمات مستقیم نیازی نیست

وجود مشکل کیفی در برقراری ارتباطات همیشه به معنای آن نیست که هر فرد مبتلا به ASD به ارائه خدمات مستقیم یا شخصی ای که توسط یک گفتاردرمانگر(SLP)  ارائه شود نیاز دارد. در عوض ، این بدان معناست که گفتاردرمانگر باید با  دانش آموز آشنایی پیدا کرده و  با کمک خانواده و معلمان خدمات مناسبی را به کودک ارائه نماید.

گزینه های موجود برای شخصی سازی برنامه

گزینه ها یا مدل های مختلفی برای ارائه خدمات ارتباطی به دانش آموزان مبتلا به اوتیسم وجود دارد. این نشریه اطلاعات مختصری را در مورد نحوه ارائه خدمات مستقیم ، مشاوره و همکاری به شما ارائه می دهد و در مورد سایر نقش های فشرده ای که ممکن است توسط گفتاردرمانگر انجام شود ، بحث می کند..

مدل ارائه خدمات مستقیم:  Pull-Out یا  Push-In

این نوع خدمات باید توسط گفتاردرمانگر یا توسط یک دستیار متخصص گفتار و زبان یا یک فرد حرفه ای که تحت نظارت گفتاردرمانگرقرارد دارد به دانش آموز ارائه شود.
خدمات ممکن است در یکی از اتاق های جداگانه  مدرسه ، کلاس درس، محل اجتماع یا ترکیبی از این مناطق ارائه شود

این خدمات ممکن است برای آموزان بسیار کم سن یا دانش آموزانی که مشکلات و بیماری های خاصی دارند ، در محیط خانه ارائه شود

خدمات ممکن است در یک گروه و یا به صورت انفرادی ارائه شود
این خدمات ممکن است شامل ارزیابی (آزمایش) ، و آموزش ، تمرین ، نظارت و تعمیم آموزش های مهارت های گفتاری ارتباطی باشد

نمونه هایی از این خدمات عبارتند از:
 

•     مشاهده فرد در محیط های مختلف برای به دست آوردن اطلاعات لازم در مورد مهارت های تعاملی
•     مشاهده فرد در کلاس برای بررسی مهارت های عمومی
•     ارزیابی و درک نحوه استفاده از واژگان رسمی و غیر رسمی
•     آموزش روش های قابل قبولی برای درخواست از همسالان یا بزرگسالان؛
•     آموزش نحوه تغییر مکالمه در حین گفت و گو
•     آموزش نحوه استفاده از دستگاه های ارتباطی و ارسال پیام و برقراری تماس
•     آموزش ساختار داستان به کودکان

مدل مشاوره ای

   مشاوره می تواند شامل انواع فعالیت ها باشد. قبل از اتمام یک برنامه آموزش شخصی (IEP) ، بحث تیمی با شفاف سازی نقش ها و انتظاراتی که از مشاور داریم لازم است.
   بعضی اوقات خدمات مشاوره مبتنی بر یک مدل مشارکتی هستند. (به مدل همکاری در زیر مراجعه کنید). به عنوان مثال SLP می تواند از معلمان یا افراد حاضر در کلاس ها کمک بگیرد

   در شرایط دیگر ، یک مشاور می تواند از یک مدل ارائه خدمات تخصصی استفاده کند. در این صورت ، خدمات به صورت برنامه ریزی شده ارائه خواهند شد

مدل همکاری

همکاری نیز مانند مشاوره ، می تواند متفاوت باشد و نیاز به ارائه تعریف خاصی دارد زیرا یک دانش آموز خاص قطعا به  IEP  خاصی نیاز دارد. همکاری می تواند شامل برنامه ریزی تیمی و اجرای یک برنامه ارتباطی باشد. SLP ، معلمان کلاس و کمک متخصصین می تواند با کمک یکدیگر برنامه ریزی های خاصی را ارائه دهند.  SLP می تواند در هنگام اجرای برنامه ، در کلاس یا در محل مورد نظر باشد.

علاوه بر این همکاری می تواند شامل آموزش تیمی یا تدریس در کلاس باشد. برای اطمینان از این که دانش آموز به خوبی برنامه ها را فراگرفته به نظارت مستقیم نیاز است.

مدل همکاری باعث می شود که بتوان اهداف برنامه های ارتباطی را در محیط مدرسه مشاهده نمود. به طور بالقوه ، نسبت به مدل pull-out در این روش، هر روز اموزش های بیشتری به کودک ارائه می شود. نگهداری از داده ها برای اطمینان از اینکه آموزش و یا تمرین ارتباطی کافی بوده لازم است

یک مدل مشارکتی می تواند باعث حصول اطمینان از این امر شود که نحوه برقراری ارتباط در موقعیت های خاص یا نحوه برقراری ارتباطات روزانه به فرد آموخته می شود. برنامه ریزی مشارکتی باید شامل آموزش و ارائه پشتیبانی کافی از کلیه افرادی باشد که دستورالعمل های روزانه یا هفتگی را اجرا می کنند.

در نهایت پیشنهاد میشود گفتاردرمانگر کودکان حتما در این زمینه ها هم ورود کند تا بتواند اهم مشکلات کودکان در این سن را مورد ارزیابی دقیق خود قرار دهد و مشکلات خانواده ها را حل نماید