استفاده از الگوهای کاردرمانی برای درمان کودکان فلج مغزی

در  طی دو دهه گذشته ، تغییر در تئوری ها و عملکرد کاردرمانی باعث شده تا روابط متقابل بین کودکان و جوانان ، مشاغلی که در آن شرکت می کنند. و محیطهایی که در آن زندگی می کنند ، بازی و چیزهای مختلف را فرا میگیرند بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. اگرچه ارزیابی و مداخله کاردرمانی با کودکان و نوجوانان هنوز هم بیشتر به مسایل شخصی فرد میپردازد ، اما عناصر محیطی ای که بر مشارکت در مشاغل تأثیر میگذارد نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته اند.

طی یک دهه گذشته ، مقالات کاردرمانی نوشته شده در رابطه با کودکان و خانواده هایشان نشان دهنده پیشرفت حرفه ای این رشته به سمت گرایش های شغل محور بوده است. ظهور علم کاردرمانی در دهه 1990 نیز بر دیدگاه این حرفه درباره آنچه که برای افراد و خانواده های آنها معنی دار است تأثیر گذاشته است.

مدل های تعامل شخص با  شغل و محیط اطرافش چگونه است؟

مطالعه تاثیر مشاغل در زندگی خانوادگی برای درک نحوه مشارکت افراد در زندگی روزمره بسیار ارزشمند است. در این راستا سه مدل وجود دارد که تعامل شخص را با  شغل و محیط اطرافش به تصویر می کشد:

مدل کانادایی عملکرد شغلی و تعامل (CMOP-E)

 مدل شخص - محیط - شغل (PEO)

و مدل شخص - محیط - شغل - عملکرد (PEOP)

 اگرچه این سه مدل تقریبا مشابه هم هستند ، اما هر یک از انها اندکی از دیگری متفاوت میباشند.

مدل شخص-محیط-شغل  (PEO)

 الگویی است که برای در نظر گرفتن دیدگاه جامع تر کاردرمانی به کار گرفته میشود. مدل PEO یک متخصص کاردرمانی را راهنمایی می کند که مهارت ها و توانایی های فرد را به همراه وظایف و فعالیت هایی که برای او معنادار هستند و جنبه های محیطی ای که می توانند بر عملکرد شغلی اش در هر یک از این سطوح که شامل مسایل فرهنگی ، نهادی ، اقتصادی و اجتماعی هستند تاثیر بگذارند در نظر بگیرد.  عملکرد شغلی عبارت است از :نتیجه رابطه پویا و درهم تنیده شده بین شخص ، محیط و شغل ، توانایی انتخاب ، سازماندهی و رضایت از انجام مشاغل معنی داری که از نظر فرهنگی به درستی تعریف شده اند و مراقبت از خود و لذت بردن از زندگی. و کمک به ساختار اجتماعی و اقتصادی یک جامعه.

مدل PEO به متخصصین کاردرمانی اجازه می دهد تا از چندین دیدگاه مختلف برای کار با  کودکان و خانواده ها استفاده کنند و فرصتی را برای مداخله در حوزه های شغلی و محیطی که در درمان نقش بسزایی را دارند  به دست اورند. ملاحظات عمومی PEO برای ارزیابی و درمان یک کودک یا نوجوان مبتلا به CP شامل نکات اصلی زیر هستند:

• از یک رویکرد خانواده محور که در آن ارزش ها و ادراکات خانواده رعایت شود حمایت نمایید.
• تأثیر فرهنگ و ارزشها را در فرایند ارزیابی تجزیه و تحلیل کنید.
• برای ارزیابی میزان مداخله فرزندان بزرگتر از ارزش ها و برداشت های آنها به عنوان افراد و همچنین زمینه خانواده و اجتماع حمایت کنید.
• محیط را به عنوان منطقه ارزیابی و همچنین عناصر به وجود اورنده تغییر در مداخله را در نظر بگیرید.
• پیچیدگی تعامل بین شخص ، محیط و عناصر شغلی را در فرآیند ارزیابی و درمان ارزیابی کنید.
• انواع ادراکات موجود در مورد سلامتی ، تندرستی ، بیماری و ناتوانی را در بین افراد دارای نیازهای ویژه و خانواده های آنها ارزیابی نمایید.
• نقش های جایگزین ، از جمله مشاور و حامی را برای رسیدگی به موضوعات مربوط به عملکرد کاردرمانی در نظر بگیرید.
• در ارزیابی شخصی مداوم از توانایی شخصی خود در گوش دادن و مشاهده آنچه معنی دار است ، استفاده کنید.

نتیجه گیری

در طول سالهای متمادی، بخش عمده ای از کاردرمانی بر روی کاهش نقص متمرکز بوده و لذا بر اساس این فرض که کاهش اختلال تاثیر کاردرمانی را افزایش میدهد ، به طور معمول از فعالیتهای درمانی استفاده شده است ،. با این حال ، همانطور که مدل های جدیدتر ، مانند ICF ، نشان میدهند کاهش اختلال لزوماً باعث افزایش مشارکت نخواهد شد. چرا که تعامل با مشاغل انسانی تحت تاثیر  تعدادی از عوامل مرتبط با فرد ، شغل و محیط او قرار دارد. علاوه بر این ، شرایط دیگری ، به غیر از شرایط بهداشتی و درمانی ،وجود دارد که عملکرد و اشتغال را محدود می کند . بنابراین تقویت تعامل با مشاغل دوران کودکی ، فرصتی را برای کاردرمانگران ایجاد میکند تا بتوانند فرد را با محیط اجتماعی او آشتی دهند.

لینک منبع