نقش متمایز کودک، درمانگر و محیط زیست در رفع اختلالات حسی حرکتی با رویکرد های کاردرمانی

از طریق بررسی اثرات نسبی مداخله حسی حرکتی که توسط پزشک معالج تجویز میشود (به عنوان مثال ، تمرین ادراکی - حرکتی ، ادغام حسی) و اکتشافات و بازی های کودکانه در حین فعالیت حسی حرکتی ، می توان به بررسی سهم و نقش کودک ، درمانگر ، و محیط در توسعه عملکردهای حسی حرکتی پرداخت. بنابراین ، این مطالعه به بررسی این مسئله می پردازد كه چگونه كنترل كودك بر كارایی عملکرد او تأثیر می گذارد.

هدف از انجام این مطاله

هدف از این مطالعه ، مقایسه عملکرد 12 کودک در دو نوع مداخله یعنی رویکرد مداخلهای که بر  اکتشاف حسی و حرکتی در حین بازی تاکید داشت و رویکرد رشد ساختاری متمرکز بر فعالیتهای حسی حرکتی تعیین شده توسط درمانگر است. مقیاسهای مورد استفاده در این مطالعه شامل ارزیابی عملکرد رشد و عملکرد کیفی بودند.

12  کودک 36 تا 71 ماهه (x = 53 ماه) با طیف وسیعی از اختلالات یکپارچه رشد ، حرکتی ، عاطفی-رفتاری و حسی در این مطالعه شرکت کردند. در کلانشهرهای حومه واشنگتن دی سی ، 10 پسر و 2 دختر از خانواده های طبقه پایین ​​تا متوسط ​​در این مطالعه شرکت کرده بودند.

همه كودكان به جز یك كودك در زمان تولد كاملاً سالم و سر حال بودند. یکی از کودکان (موضوع B) نارس بود و (حاملگی 32 هفتگی) لذا با عوارض قبل از تولد از جمله دیسترس تنفسی دست و پنجه نرم میکرد.  مشکلات او بعنوان شلی و افتادگی عضلات به همراه تاخیر حرکتی تشخیص داده شدند. يكی از بيماران مبتلا به سندرم داون (يك مورد) بود. سایر افراد دارای علائم رشدی و رفتاری قابل تشخیص بودند. از 12 بیمار ، 7 نفر قبل از شرکت در مطالعه مداخله کاردرمانی داشتند. از این 7 کودک ، 6 نفر در برنامه های مداخله اولیه که نیازهای کلی رشد آنها را نشان میداد ، شرکت کرده بودند. قبل از شرکت در این برنامه 5 نفر هرگز تحت درمان قرار نگرفته بودند.

برای شرکت در مطالعه ، تمام افراد باید حداقل یکی از موارد تأخیر حرکتی ، اختلال در پردازش حسی یا نقص در برنامه ریزی حرکتی را از خود نشان میدادند. کودکانی که فلج مغزی متوسط ​​تا شدیدی را در کمتر از 18 ماهگی  از خود نشان دااده بودند، کودکانی که اختلالات حسی بسیار زیادی داشتند (مانند ناشنوایی ، نابینایی). و کودکانی با نقص عمده ارتوپدی از  مطالعه حذف شدند.

رویه ها

این مطالعه در مرکز نوزادان و خردسالان Reginald S. Lourie در راکویل ، مریلند انجام شد. شش کاردرمانگر کودکان در این مطالعه مشارکت داشتند. چهار نفر از این درمانگران دارای بیش از 10 سال تجربه در امر کودکان و دو نفر از انها دارای تجربه ای بیش از 5 سال بودند. به منظور جلوگیری از تعصب هر یک از کودکان به طور تصادفی با یک درمانگر کار میکرد.

طرح تحقیق شامل مداخلات تکراری در رابطه با یک موضوع (طراحی متقاطع A – B)  به همراه استفاده از مداخلات درمانی تصادفی بود. هر کودک پیش آزمون و 8 هفته مداخله (A  یا  B) را به صورت یک بار در هفته دریافت نمود. جلسات هفتگی  یک ساعته بودند. ، در ازمون مجدد 8 هفته مداخله (B یا A)  یک بار در هفته انجام شد و در نهایت یک آزمایش نهایی انجام گردید. ترتیب مداخلات تصادفی بود. شش فرد مداخله  A را دریافت کردند و شش نفر دیگر مطالعه را با مداخله B شروع کردند.

علاوه بر این ، این مطالعه با نظارت مداوم همراه بود تا اطمینان حاصل شود که هر روش درمانی دارای کاربرد خاصی است. قبل از مداخله اول ، هر کودک یک پیش آزمون را پشت سر گذاشت.

ارزیابی های زیر در این طرح صورت گرفته اند:

مهارت های حرکتی ظریف و درشت با استفاده از مقیاس توسعه حرکتی  Peabody ارزیابی شدند
•
ادغام حسی با استفاده از  ازمون ادغام حسی  DeGangi-Berk  ارزیابی شد

•
بازی با مقیاس ارزیابی عاطفی کاربردی سنجیده شد.

•
توجه با استفاده از مشاهدات رفتارهای  غیر ایستا در هنگام انجام تست شناختی و بی توجهی در هنگام بازی ، مهارتهای اجتماعی و رفتارهای سازگار با مقیاسهای رفتاری سازگار   Vineland و فهرست رفتار کودک ارزیابی شد.
•
مهارت های شناختی ، ادراکی و زبانی با مقیاس توانایی های کودکان مک کارتی ارزیابی شد.
•
خلق و خو با ابعاد تجدید نظر شده خلق و خوسنج ارزیابی شد

از دو روش برای اندازه گیری میزان تغییر استفاده شد زیرا استفان و هیل (1991) دریافتند که رویکردهای مختلف نقش مهمی را در ارزیابی  پیشرفت کودکان مبتلا به نقص حرکتی بر عهده دارند.

آن دو روش عبارت بودند از:

(الف) روند تست مجدد بعد از تمام شدن هر کدام از مداخلات A یا B و

 (ب) استفاده از مقیاسهای مشاهده ای روزانه توسط درمانگر. مقیاسهای دقیق شامل مقیاس حسی حرکتی ، ادغام حسی ، و مشاهدات بازی بودند. مقیاسهای مشاهده روزانه مبتنی بر اهداف درمانی کوتاه مدت  بعد از تست اولیه در قالب یک چک لیست  توسط "درمانگر تهیه شدند.

فعالیت های کودک محور (مداخله a) .
فعالیت های کودک محور نوعی از روان درمانی کودکان است که با مرحله حسی حرکتی رشد سازگار می باشد.  گلینسپن
عناصر و مکانیک فعالیت های  کودک محور را در چارچوبی که نام floor time را به ان داده بود توصیف نمود.. علاوه براین این رویکرد برای کودکان خردسال و کودکان بسیار جوانی با مشکلات پردازش حسی ، مشکلات توجه و عاطفی نیز قاب به کارگیری است. درمان کودک محور دارای:

توالی انعطاف پذیری است
•
شامل اکتشاف و خلاقیت است
•
کودک محور است
•
دارای راهنمایی هایی برای بزرگسالان است
•
بر تعامل دایمی تأکید می کند
•
مهارتهای سازمانی را بهبود می بخشد
•
دسترسی به تجهیزات موجود را منع می کند