نقش واقعیت مجازی در کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم در عبور از خیابان

بررسی نقش واقعیت مجازی در کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم در عبور از خیابان

تحقیقات اخیر در دانشگاه Haifa نشان داد کودکان مبتلا به اوتیسم پس از تمرین با یک سیستم واقعی واقعیت مجازی تحقیقات اخیر در دانشگاه Haifa نشان داد کودکان مبتلا به اوتیسم پس از تمرین با یک سیستم واقعی واقعیت مجازی، مهارت های ایمنی خود را در عبوراز جاده بهبود می بخشند. "کودکان مبتلا به اوتیسم به ندرت فرصتی برای تجربه یا یادگیری برای مقابله با شرایط روزمره دارند. با استفاده از شبیه سازی های مجازی مانند استفاده شده در این تحقیق، آنها قادر به دستیابی به مهارت هایی هستند که به آنها امکان می دهد مستقل شوند. پروفسور یوسمان وایس از گروه کاردرمانی در دانشگاه هایفا در نتایج این تحقیق چنین بیان نمودند که: استقلال کودکان مبتلا به اوتیسم به درمان آنها در محیط طبیعی بستگی دارد.

یکی از مشکلات اصلی آنها عدم توانایی آنها در یادگیری نحوه ایمن عبور از خیابان، مهارت لازم برای زندگی مستقل است. در حالی که دستیابی به این مهارت می تواند استقلال این کودکان را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد، بسیاری از روش های آموزش عبور از خیابان برای استفاده در کلاس درس طراحی شده اند و در میان کودکان مبتلا اثبات نشده اند. بهترین روش برای آموزش کودکان مبتلا به اوتیسم از طریق تمرین تکراری در مراحل طبیعی است، اما خطر یادگیری برای عبور از خیابان در یک محیط طبیعی با توجه به بالا بودن درصد خطرممنوع است. این مرحله مرحله ایی است که درآن واقعیت مجازی بسیار موثر است، همانطور که توسط تیم تحقیقاتی Hadass Milika Ben-Chaim، و سپس یک دانشجوی در مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد پرستاری و شولا فریدریش، مدیر مدارس Haifa Ofer برای کودکان مبتلا به اوتیسم و همچنین پروفسور یوسمان و وایس. شش کودکان مبتلا به اوتیسم، در سنین 7-12، یک ماه به یادگیری چگونه گی عبور از خیابان های مجازی،را آموختند برای انها نور مجازی و خط عابر پیاده ترسیم شده بود و آنها اموختند که با نگاه به چپ و راست برای اتومبیل مجازی با استفاده از یک شبیه سازی برنامه ریزی شده توسط یووال ناوه از خیابان عبور کنند. با این حال، تیم تحقیقاتی به دنبال آموزش واقعیت مجازی نبود؛

آنها می خواستند ببینند آیا کودکان قادر به انتقال مهارت هایی بودند که در محیط مجازی به دنیای واقعی تسلط یافته اند. برای این منظور یک منطقه تمرین محلی با یک خیابان و عبور از مسیر، با تکانه های ترافیکی تکمیل شده درست کردند .توانایی کودکان برای عبور از خیابان با خیال راحت در این منطقه مورد آزمایش قرار گرفت، مثلا اینکه آیا آنها متوقف شدند تا در پیاده رو صبر کنند یا قبل از عبور از یک چراغ سبز منتظر بمانند. کودکان قبل و بعد از یادگیری مجازی به منطقه تمرین آورده شدند. در اینجا نیز کودکان پس از آموزش در خیابان مجازی بهبود مهارت های خود را نشان دادند، و سه فرزند بهبود چشمگیری داشتند. یکی از شرکت کنندگان در این مطالعه، 16 ساله، در گذشته در یک برنامه ایمنی جاده ای در مدرسه شرکت داشته است، اما قادر به یادگیری نحوه عبور از خیابان با خیال راحت نبود. پس از یادگیری مهارت در یک محیط مجازی، او یاد گرفت که چگونه قبل از راه رفتن به خیابان، از پیاده رو متوقف شود، به رنگ چراغ راهنمایی نگاه کند، فقط زمانی که نور سبز میشود و بدون انتظار برای مدت طولانی عبور کند.