بازی سمبولیک در کاردرمانی کودکان
وانمود كردن يك كار جديد براي كودكان است. آنان دنياي خيالي خودشان را با هر ابزاري كه در دست داشته باشند ، خلق مي كنند و نقش هاي خودشان را به طور نمايشي به اجرا در مي آورند. "فرض كن تو ……..هستي" و "بيا يك بازي بكنیم كه من …..باشم" عبارت هاي رايج كودكان در هنگام بازي است.
بازي هاي نمايشي و بازي ها وانمودي شباهت هاي زيادي با هم دارند. در بازي نمايشي بيشتر از امكانات و وسايل واقعي استفاده مي شود ولي در بازي وانمودي ،وانمود مي شود كه مثلا اين چوب،اسب است ،سوارش مي شويم و حركت مي كنيم. در بازي وانمودي تخيل نقش مهمي دارد.
بازی وانمودی ؛ یک بازی سمبولیک که در کاردرمانی کودکان مفید است
وقتی کلمه «بازی» را می شنوید ، به یاد خوشحالی ، تفریح و لذت می افتید. ممکن است به این هم فکر کنید که همه بچه ها باید بازی کردن را بلد باشند و اینکه چقدر می تواند سخت باشد. در واقعیت اما، بازی کردن بسیار پیچیده است و برخی از کودکان از آن لذتی نمی برند! اشکال متفاوتی از بازی وجود دارد که یکی از آن ها
بازی وانمودی است. بازی وانمودی از 11 تا 18 ماهگی شروع به تکامل می کند و با رشد کودک، توسعه می یابد. بازی وانمودی می تواند خرید کردن، مهمانی به صرف چای، بازی کردن با خرس عروسکی، هواپیما سواری و بسیاری از انواع دیگر باشد.
چرا بازی وانمودی برای کاردرمانی کودکان اوتیسم مفید است ؟
تحقیقات زیادی انجام گرفته که نشان داده اند
بازی وانمودی به کودک شما کمک می کند تا مهارت های حل مسئله، ترتیب دهی ایده ها و مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهد. بازی وانمودی به کودک شما اجازه می دهد تا مهارت های حل مسئله خود را گسترش دهد. به عنوان مثال، تصمیم گیری برای انتخاب نقش بازی یا نحوه سازش با همسالان خود در هنگام استفاده از ابزار های مختلف برای ساخت یک خانه!
وقتی این بازی توسعه می یابد، کودک شما هم یاد خواهد گرفت که بازی هایش را اولویت بندی کند. به عنوان مثال یاد می گیرد که اول غذا را فراهم کند، بعد آن را روی بشقاب گذاشته و به عروسک ها غذا دهد. یادگیری نحوه پیروی از مراحل یک ترتیب منطقی می تواند به کودک شما کمک کند تا پروسه فعالیت های دیگری مثل آماده شدن برای خواب را درک کند.
در مراحل
کاردرمانی کودکان ؛ بازی وانمودی کودکان را قادر می سازد تا باور کنند که ایجاد شرایط مناسب برای خودشان، واقعی است. این با اتفاقی که در بازی می افتد، گسترش می یابد. در این بازی اشیا زنده می شوند، یک کودک می تواند از یک عروسک یا مجسمه استفاده کند، با آن حرف بزند و برایش غذا فراهم کند. علاوه بر این کودک شما می تواند شخصیت های مختلف را هم تجربه کند. او می تواند لباس یک دکتر را بپوشد و عروسک های خود را درست کند یا یک روز پلیس شود و آدم های بد را به زندان بیاندازد!
بازی و مهارت های اجتماعی اهمیت زیادی برای یکدیگر دارند، کودکان از طریق بازی نحوه برقراری ارتباط را یاد می گیرند، به عنوان مثال همکاری باهم برای ساخت یک قلعه و یا راندن کامیون در شن. کودک شما شروع به تجربه نقش های مختلف می کند، مفهوم نوبت را یاد می گیرد و شروع به درک احساسات همسن های خود می کند. اگر کودک شما در درک بازی با مشکل روبرو شده است. ممکن است در محیط هایی که پر از همسن هایش باشد، عصبی شده و روی قواعد حس اش اثر بگذارد. کارن استَگنیتی که متخصص بازی است، برنامه شگفت انگیزی خلق کرده که «
بازی را یاد بگیر» نام دارد و
متخصصان کاردرمانی می توانند برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، سندروم داون و مشکلات عصبی از آن استفاده کنند. کارن استگنیتی حوزه های اصلی بازی وانمودی را تشریح کرده که عبارتند از:
-
بازی با نمایشنامه
-
ترتیب مراحل بازی
-
جایگزینی اشیا
-
تعامل اجتماعی
-
نقش بازی کردن
-
بازی با عروسک و خرس
نشانه های زیادی وجود دارد که مشکل کودکتان در بازی کردن را نشان دهند. آیا کودک شما بازی خواهر و برادر یا همسن هایش را خراب می کند؟ این می تواند مشکلشان در درک بازی اطرافش را نشان دهد. وقتی بچه رشد می کند، یاد می گیرد که اشیاء مختلف را برای استفاده در بازی جایگزین کند. این می تواند با موارد ساده ای مثل استفاده از یک آجر خانه سازی به جای تلفن شروع شده و به استفاده از اشیائی کاملاً متفاوت با بازی برسد! نشانه دیگری که می تواند مشکل فرزندتان در بازی کردن را نشان دهد، عدم توانایی او در استفاده از اشیاء اطراف خانه است که می تواند شامل استفاده از بالش به جای کوه باشد!
بازی وانمودی شروع قدرت قصه گویی کودک شماست که می تواند تکامل یافته و به توانایی داستان سرایی در مدرسه تبدیل شود. اکثر کودکانی که در بازی وانمودی مشکل دارند، یک بازی را مدام تکرار می کنند و قادر به داستان سرایی نیستند. ممکن است کودک خود را ببینید که در یک بازی گیر کرده، یک کار را مدام تکرار می کند و نمی تواند بازی خود را گسترش دهد. کودک شما ممکن است در شروع بازی خود هم با مشکلاتی جدید روبرو شود و برای شروع بازی به کمک دیگران نیاز داشته باشد.
اگر کودک شما نشانه هایی از مشکلات بازی کردن از خود نشان داد، راه های زیادی برای کمک به او وجود دارد! سعی کنید خود را در بازی آن ها دخیل کنید. وارد شدن به بازی و ملحق شدن به آن ها، این اجازه را به شما می دهد که انواع مختلف بازی را به نمایش بگذارید. وقتی با کودک خود بازی می کنید، نحوه درست بازی را هم نشان می دهید و به آن ها کمک می کنید تا مهارت های بازی خود را پرورش دهند. از جمله اسباب بازی ها و فعالیت هایی که می توانید با کودک خود تمرین کنید، عبارتند از:
-
آشپزی و اسباب بازی های مرتبط با غذا: تظاهر کنید که برای یک مهمانی آشپزی می کنید و یا به خرید می روید.
-
کامیون های بزرگ خانه سازی: یک جاده برای رفت و آمد ماشین ها ایجاد کنید و خانه بسازید. می توانید مجسمه های فرزندتان را هم به خانه اضافه کنید تا بازی را گسترش دهید.
-
کیت پزشکی: کودک شما را قادر می سازد تا درگیر بازی شده و برای مراقبت از عروسک های خود به پزشک تبدیل شود.
-
شهر داری: داشتن یک شهر کوچک با مکان های مختلفی مثل ایستگاه آتشنشانی، فروشگاه و بیمارستان می تواند به کودک شما کمک کند تا بازی خود را گسترش دهد. مجسمه های کوچک یا ماشین های حمل و نقل هم به بازی اضافه کنید.
-
جعبه های کارتی: با آن ها می توانید ماشین، کامیون یا خانه بسازید!
-
لباس های کهنه و تلفن: با اینکار می توانند مثل شما لباس بپوشند!