راهکارهای حسی برای آرام کردن کودکان مبتلا به اوتیسم

اوتیسم و گفتاردرمانی

اوتیسم و پردازش حسی

تمرین های ارتقا تعامل در کاردرمانی اوتیسم

موفقیت نازنین در کلینیک کاردرمانی 

مشکلات پردازش از نشانه های اختلالات اوتیسم است. کاردرمانگران حسی پیشنهادهایی را برای پرداختن به رفتارهای غیر معمول  کودک و درمان این نوع مشکلات ، راه حل هایی را ارئه میکنند . با ما همراه باشید تا در رابطه با این روش های درمان آشنا باشید

از متخصصان گفتاردرمانی برای درمان رفتارهای چالش بر انگیز در کاردرمانی کودکان اوتیسم مورد استفاده قرار میگیرد. اما  نازنین (کودک 4 ساله مبتلا به اوتیسم که در این مقاله مورد آزمایش قرار گرفته است) ، تمرین های درمان خود را انجام نمیداد . اغلب در طول جلسات می دوید ، فریاد می زد و مواد درمانی را پرتاب می کرد. والدین او با آگاهی از مشکل پردازش حسی ، به دنبال مشاوره  با یک همکار متخصص کاردرمانی بودند.

متخصصان گفتاردرمانگر که با کودکان مبتلا به اوتیسم کار میکنند ، در مقابل رفتارهای غیر معمولی که از بین کودکان اوتیسم آشنا هستند و آنها را مدیریت می کنند . بر اساس یک نظرسنجی بیش از 90 درصد گفتاردرمانگران کلینک گفتاردرمانی به طور منظم با کودکان مبتلا به اوتیسم  کار می کنند. داده های این نظر سنجی نشان می دهد گفتاردرمانگرهایی که با جمعیت کودکان در مراقبت های بهداشتی کار می کنند ، 17 درصد از وقت خود را صرف معالجه کودکان مبتلا به اوتیسم می کنند.

اگرچه تنوع زیادی در رفتارهای غیرمعمول مرتبط با اوتیسم وجود دارد ، اما گاهی پزشکان با رفتارهایی چنان چالش برانگیز روبرو می شوند که در درمان اختلال ایجاد می کنند. برخی تحقیقات نشان می دهد رابطه ای بین چندین ویژگی (ضریب هوشی غیرکلامی پایین ، سطح پایین زبان بیانی ، کمبودهای اجتماعی شدیدتر و رفتارهای تکراری بیشتر) و بروز پرخاشگری ، رفتارهای خودزنی و خشم در کودکان مبتلا به اوتیسم وجود دارد.

هنگام مواجهه با چنین رفتارهایی ، پزشکان ممکن است زمان بیشتری را برای مدیریت و پرداختن به رفتارها صرف کنند و زمان کمتری را برای ارائه درمان صرف کنند ، بنابراین پیشرفت را محدود می کنند.

کاردرمانگر اغلب با کودکان مبتلا به اوتیسم کارمی کند تا تفاوت پردازش حسی آنها را برطرف کند. آنها برای کمک به کودکان در سازماندهی ورودی محیط و انجام فعالیتهای روزمره ، از انواع درمانها از جمله تلفیق حسی و تمرینات مبتنی بر حس استفاده می کنند. چنین تمرین هایی ممکن است شامل فعالیت های پرش ، تاب و تحمل وزن باشد.

اوتیسم و گفتاردرمانی 

گفتاردرمانگران هنگام کار با کودکان اوتیسم ، معمولاً آنها را با ابزارهای بصری مانند برنامه های بصری و داستان های اجتماعی درگیر می کند تا موضوعات  و مفاهیم جدید را منتقل کنند. تجربه گفتاردرمانگر با در نظر گرفتن عواملی مانند مکان ، اندازه ، نور ، حواس پرتی های بصری ، سطح صدا ، بوها و مرزهای ناحیه درمان ، یک گفتاردرمانگر را به سمت بهتر مدیریت کردن رفتارهای غیرمعمول کودکان اوتیسم و مشارکت بهتر این کودکان در جلسات سوق می دهد.

گفتاردرمانگرهمچنین سرعت پاسخ های کودک را در نظر می گیرد و زمان کافی را برای پردازش اطلاعات فراهم می کند تا روش درمان مورد نظر را ارائه دهد. آنها از این اطلاعات برای تعیین سرعت ارائه وظایف یا محرک های بیشتر به کودک استفاده می کنند.

این روش ها و تکنیک ها در بسیاری از موارد ، به ویژه در تغییر فضا ، به خوبی کار می کنند. با این حال ، در کودکان مبتلا به اوتیسم ، مواردی وجود دارد که اثربخشی آنها کمتر می شود. فضایی با نور کم ممکن است به کودک کمک کند تا آرامتر باشد ، اما ممکن است تعامل یا ارتباط کودک را افزایش ندهد.

اوتیسم و پردازش حسی 

اگرچه اوتیسم  به عنوان اختلال در ارتباطات اجتماعی در نظر گرفته می شود ، ولی کودکان مبتلا به اوتیسم  اغلب  نسبت به محرکهای حسی واکنشهای غیرمعمولی نشان می دهند: 70 الی 96 درصد از آنها در پردازش حسی با مشکلاتی روبرو هستند ، تحقیقات نشان می دهد واکنش بیش از حد، و یا بیش فعالی در برابر ورودی حسی، و یا علایق غیرمعمول در جنبه های حسی محیط را به عنوان یکی از سه نوع الگوهای تکراری محدود شده و ملاک های تشخیصی برای اوتیسم قرار داده است.

تحقیقات نشان میدهد مشکلات پردازش حسی ، کودکان اوتیسم را به کاهش مشارکت در فعالیت های اجتماعی ، بازی ، وظایف دانشگاهی و مراقبت از خود ، سوق میدهد. مسائل حسی همچنین می تواند در رفتارهای خودزنی و پرخاشگری نقش داشته باشد ، به ویژه در کودکانی که قادر به برقراری ارتباط با مشکلات خود نیستند.

پردازش حسی به چگونگی سازماندهی و مدیریت سیستم عصبی از طریق هفت سیستم حسی دهلیزی ، حس حساسی ، لمسی ، بینایی ، شنیداری ، چشایی و بویایی می پردازد.

کاردرمانگرها از اصطلاح "اختلال تعدیل حسی" استفاده می کنند تا به واکنشهای بیش از حد به ورودی حسی اشاره کنند. کودکی که بیش از حد نسبت به ورودی حسی واکنش نشان می دهد ، به ورودی که معمولاً توسط دیگران مورد توجه قرار نمی گیرد ، پاسخ می دهد : به عنوان مثال ، هنگامی که یک صندلی از سطح زمین کشیده میشود ، کودک ممکن است گوش های خود را بگیرد.

فردی که نسبت به ورودی حسی واکنش دارد ممکن است به ورودی حسی که معمولاً توسط دیگران دیده می شود ، پاسخ ندهد. بیش از 70 درصد کودکان مبتلا به اوتیسم  تفاوتهایی در پردازش حسی مانند اینها را تجربه می کنند.

وقتی کودک نسبت به ورودی حسی واکنش بیش از حد نشان می دهد ، می تواند باعث شود کودک در بیشتر مواقع در حالت آماده باش باشد. وقتی سیستم عصبی در حالت هوشیاری بالایی قرار دارد ، توجه دشوار است و تحمل ناامیدی کودک پایین می آید. برعکس ، اگر کودکی ورودی حسی مورد نیاز بدن را دریافت نکند ، ممکن است از طریق رفتارهایی که در درمان یا آموزش کلاس اختلال ایجاد می کند ، به دنبال آن ورودی باشد.

تمرین های ارتقا تعامل در کاردرمانی اوتیسم 

به عنوان یک نتیجه از تفاوت های پردازش حسی ، کودکان ممکن است به جای تمرین ، به محرک های بی معنی توجه کند. در کودکانی که این چالش ها را دارند ، ما اغلب مشکلاتی را در جهت جلب توجه ، توجه انتخابی ، حواس پرتی و توجه مشترک و توانایی درک خود و ارتباط با دیگران در محیط مشاهده می کنیم. این دشواری ها می تواند رشد رفتارهای نمادین کودکان ، از جمله توانایی استفاده و پاسخ به نشانه ها ، یکی از اجزا مهم توسعه ارتباطات را مختل کند.

اما روش هایی وجود دارد که کاردرمانگرها مشکلات اساسی پردازش حسی این کودکان را برای درمان تمرکز و تعامل برطرف می کنند. کاردرمانگر متخصص که با کودک مبتلا به اوتیسم کار می کند می تواند با به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد نیازهای حسی منحصر به فرد آن کودک ، به درمان آن کودک کمک کند.

گفتاردرمانگر و سایر پزشکان با مشورت با کاردرمانگر ممکن است روشهایی را برای درمان کودکان مبتلا به اوتیسم در پیش بگیرند. زمانی که بین میزان هوشیاری و خواسته های یک تمرین ناهماهنگی وجود دارد ، این کودکان ممکن است در معالجه با مشکل روبرو شوند.

به عنوان مثال ، کودک مبتلا به اوتیسم می تواند حالت هوشیاری بالایی را تجربه کند در صورتی که محرک های حسی بیش از حد در محیط درمان وجود داشته باشد. اگر گفتاردرمانگر تمرین گفتاری - زبانی را معرفی کند ، کودک ممکن است در انجام فعالیت با مشکل روبرو شود. تمرین های حسی برای پرداختن به سطح برانگیختگی طراحی شده اند تا به کودک کمک کنند تا برای یادگیری و انجام وظایفی مانند ارتباطات به وضعیت بهتری برسد.

اگرچه بررسی های تحقیق در مورد اثربخشی درمانی یکپارچگی حسی و مداخلات مبتنی بر حسی متفاوت بوده است ، اما برخی از بررسی ها نشان می دهد شواهدی وجود دارد که برخی از تکنیک های حسی می توانند برای تأثیر مطلوب بر سطح تحریک تأثیرگذار باشند.

مثالهایی از تمرینهای کاردرمانگران برای تأثیر بر سطح تحریک :

ورودی دهلیزی : حرکت عمودی - مانند پرش و حرکت آهسته خطی - مانند تاب خوردن یا صندلی گهواره ای.

ورودی اختصاصی : فعالیتهای دارای وزن و فعالیتهای کوهنوردی .

ورودی لمسی با فشار عمیق : تکنیک های لمسی - مانند ماساژ با توپ اسکواش یا لنت های وزنه برداری

موفقیت نازنین در کلینیک کاردرمانی  

با بازگشت به چالش هایی که والدین نازنین تجربه کردند ، گفتاردرمانگر از یک همکار کاردرمانگر خواست که نازنین را ارزیابی کند. او گفت که نیازهای حسی قاطع او را هدایت می کند  و رفع نکردن این نیازها مانند تلاش برای آموزش مفهوم جدیدی به کسی است که بیش از 24 ساعت نخوابیده است.

علاوه بر شروع درمان برای رفع این نیازها ، کاردرمانگر تمرین های حسی مشترکی را که برای نازنین در نظر گرفت. این تمرین ها شامل استفاده از جلیقه وزنه دار و جوراب بدن برای آرام سازی بدن ، استفاده از بشکه برای ایجاد مرزهای فیزیکی مشخص و تهیه یک تونل برای امنیت جسمی و یک تصویر بصری متمرکز بر روی صورت گفتاردرمانگر در انتهای مقابل تونل بود. گفتاردرمانگر از این تمرینها به همراه تکنیک های مدیریت رفتار که همیشه در درمان به کار می برد ، استفاده کرد.

از نظر بالینی ، گفتاردرمانگر پس از چندین ماه استفاده از این تمرین های ترکیبی ، تفاوت را مشاهده کرد. بدن نازنین آرام شد. او مدت طولانی تری بی حرکت نشست ، حتی به گفتاردرمانگر نگاه کرد و شروع به تقلید از حرکات دهانی خود کرد. با گذشت زمان ، با ادامه جلسات ، نازنین به طور مکرر و برای مدت طولانی تری در تمرینات شرکت می کرد و گاهی در مکالمه متقابل شرکت می کرد.

یک روز ، گفتاردرمانگر چندین مورد را که از لگو ساخته شده به نازنین نشان داد. نازنین برای اولین بار به لگوها نگاه کرد در صورتی که آنها چندین جلسه در اتاق بودند . او اشیا را نام برد ، به رنگها اشاره كرد ، الگوهای درخواست را آغاز كرد ("من می خواهم ...") و لگوها را به ساختاری كه گفتاردرمانگر در حال ساخت بود اضافه كرد.

طی چندین سال ، گفتاردرمانگر شاهد پیشرفت مداوم ارتباطات و تمرکز نازنین بود. بررسی یادداشت های SOAP (ذهنی ، عینی ، ارزیابی و برنامه ای) وی ، گزارش پیشرفت ، ارزیابی مجدد و مشاهدات بالینی وی ، افزایش در تمام زمینه های زیر را نشان داد:

• زمان انجام تمرین
• ارتباط چشمی.
• تعامل با دیگران ، از جمله والدین ، ​​خواهر و برادرها و همسالان.
• عملکرد ارتباط کامل و پیشرفت به سمت اهداف.
• درصد دستیابی به هدف گفتاردرمانی .

کلینیک کاردرمانی آریان با خدماتی از قبیل بازی درمانی، گفتاردرمانی، تمارین حرکتی و حسی و خدمات متنوع دیگرآماده ی خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. جهت تماس با کلینیک کاردرمانی آریان از طریق شماره های زیر اقدام کنید:

021-22091719

021-22142604

021-26766428

و شماره واتساپ:09301969614