کودکان اوتیسم و رفتن آن ها به مدرسه و دانشگاه

فهرست:

1. کاردرمانی برای بهبود ارتباطات
2. اوتیسم و مدرسه: کاردرمانی؛ رمز ورود کودکان اوتیسمی به مدارس عادی
3. اوتیسم و دانشگاه
4. اوتیسم و مهارت های زندگی دانشجویی
5. شروع کاردرمانی؛ حتی امروز از فردا بهتر است!

کاردرمانی برای بهبود ارتباطات

هرچه آموزش کودکان مبتلا به اوتیسم سطح یک که از نظر هوشی مساله ای ندارند، زودتر شروع شود، زودتر و بهتر می‌توانند تا رسیدن به سن مدرسه، یاد بگیرند که چطور ارتباط بهتری با اطرافیان خود برقرار کنند. این مساله می‌تواند به کودکانی که مساله هوشی ندارند، کمک کند که مانند سایر کودکان به مدرسه‌های معمولی بروند.
ممکن است یادگیری کودکان اوتیسم کمی کند باشد و پدر و مادر یا حتی معلم مجبور شوند وقت بیشتری برای کودک بگذارند. قرار گرفتن آن ها در کنار کودکان عادی و درس خواندنشان در مدرسه‌های معمولی، می‌تواند تاثیر خوبی بر روحیه خود آنها و والدینشان داشته باشد.

اوتیسم و مدرسه: کاردرمانی؛ رمز ورود کودکان اوتیسمی به مدارس عادی

والدین کودکان اوتیسم باید بدانند هر چه امر آموزش رفتاری را به دلیل توجیه و انکار برای فرزندان خود که اوتیسم همراه با عقب‌ماندگی ذهنی ندارند، عقب‌تر بیندازند، ممکن است مجبور شوند کودکی را که از نظر هوشی مساله‌ای ندارد، به مدرسه‌های مخصوص کودکان استثنایی بفرستند.
آن گروه از کودکان هم که علاوه بر اوتیسم، از عقب‌ماندگی ذهنی خفیف تا متوسط رنج می‌برند، باید تا پیش از رسیدن به سن مدرسه، تحت آموزش و درمان توانایی‌های اجتماعی‌شان قرار بگیرند تا بتوانند ساده‌تر با محیط مدرسه‌ای که قرار است در آنجا تحصیل کنند، کنار بیایند.

اوتیسم و دانشگاه

ورود به دانشگاه به اندازه کافی برای هر فردی استرس آور است، اما وقتی کودک شما با کمبود مهارت های اجتماعی روبرو باشد و نتواند مستقل عمل کند، هدفی دور به نظر می رسد. دانش آموزان مبتلا به اوتیسم به احتمال کمتری نسبت به دیگر دانش آموزان وارد دانشگاه می شوند. آنها شاید مهارت های آموزشی آکادمیک را دریافت کنند، اما محیط دانشگاه برای افراد مبتلا به اوتیسم، حتی با عملکرد بالا مساعد و سودمند نیست.

دانشجویان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا اغلب از دیگر افراد مبتلا به اوتیسم باهوش تر هستند، اما مدیریت کردن مسائل ارتباطی، درسی دانشگاهی و حتی همراهی آنها با زندگی در محیط خوابگاه، آنها را از پا درخواهد آورد.
اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم وقتی بزرگ می شوند، حداقل بازه زمانی را در شغل های مختلف کار می کنند و یا اینکه به والدین و یا موسسات حمایتی وابسته هستند.
انتخاب های متنوعی برای دانش آموزان اوتیستیکی که خواهان مدرک دانشگاهی هستند، وجود دارد: دروس مجازی در دانشگاه ها، رشد چشمگیری داشته اند، بنابراین اگر فرزند شما به حوزه خاصی علاقه دارد او را در کلاس های مجازی آن دانشگاه ثبت نام کنید. ضمن اینکه این کلاس های مجازی برای این دانشجویان منافع و فواید زیادی به همراه دارد. البته این کلاس ها به این افراد درباره چگونگی مهارت های زندگی برای کودکان اوتیسمی و این که چگونه مهارت های اجتماعی را که در زندگی حقیقی در بزرگسالی نیاز دارند، مطلبی را نخواهد آموخت.

اوتیسم و مهارت های زندگی دانشجویی

اگر بزرگسالان مبتلا به اوتیسم بخواهند زندگی و دانشگاه را مستقلاً پیش ببرند، آموزش مهارت های اجتماعی به آنان امری حیاتی است. دانشجویان مبتلا به اوتیسم حتی در سازگاری با زندگی دانشجویی و مستقل از خانواده هم اغلب با مسائل خیلی زیادی روبرو می شوند. فعالیت های ساده ای چون خرید کردن، کارها و امور نوبتی، همکاری های تیمی و غیره که سایر دانشجویان انجام می دهند، برای دانشجویان مبتلا به اوتیسم خارج از محدوده توانشان است.
مدیریت روزانه زندگی، تغذیه مناسب، قرارها، زمان شروع و پایان کلاس ها، دوست یابی و غیره برای این افراد سخت و طاقت فرسا است. مساله این است که اوتیسم یک ناتوانی نامعلوم و نامرئی، با حمایت خیلی کم از دانش آموزان بزرگسال و دانشجویان است.

شروع کاردرمانی؛ حتی امروز از فردا بهتر است!

متاسفانه در ایران مدرسه و دانشگاه های مربوط به کودکان اوتیسم وجود ندارد. به همین خاطر ما در کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی آریان هم تاکید فراوانی بر آموزش کودکان با ضریب هوشی عادی تا پیش از رسیدن به سن مدرسه می‌کنیم تا بتوانند ساده‌تر پا به مدرسه‌های عادی و حتی در مواردی به دانشگاه‌ها بگذارند.