چرا کودکان مبتلا به ADHD می توانند روی برخی چیزها بیش از حد تمرکز کنند؟ ADHD Hyperfocus چیست؟

چرا کودکان مبتلا به ADHD می توانند روی برخی چیزها تمرکز کنند؟ ADHD Hyperfocus چیست؟

در حالی که ADHD یک اختلال کمبود توجه نامیده می شود، کارشناسان می گویند آنچه واقعاً بی نظم است، توانایی کودک برای کنترل و هدایت آنچه به آن توجه می کند است. بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD کاملاً قادر به تمرکز شدید روی چیزهایی هستند که برای آنها بسیار هیجان‌انگیز است، مانند بازی‌های ویدیویی، اما نمی‌توانند این نوع تمرکز را روی چیزهایی که فوراً مفید نیستند، مانند تکالیف مدرسه یا پوشیدن کفش‌های خود، حفظ کنند. یا رفتن به رختخواب

این تمرکز شدید، که گاهی اوقات فرافوکوس نامیده می‌شود، همچنین دلیلی است که از بچه‌های مبتلا به ADHD اغلب ناراحت می‌شوند وقتی از آنها خواسته می‌شود از انجام کاری که درگیر آن هستند، مانند یک فعالیت مورد علاقه در مدرسه یا انجام یک بازی ویدیویی، دست بکشند. آنها چیزی را دارند که متخصصان آن را ناتوانی در "تغییر توجه" می نامند، که می تواند باعث درگیری های زیادی با بزرگسالان شود.

و صحبت از بازی های ویدیویی: از آنجایی که آنها دائماً محرک و پاداش هستند، کارشناسان می گویند که می توانند نوعی حالت خلسه را در کودکی که در تنظیم توجه خود مشکل دارد، القا کنند. در این صورت، موضوع کمتر از چیزی که «مک صفحه نمایش» نامیده می شود، بیش از حد تمرکز است.

عملکرد اجرایی چیست؟

کارکردهای اجرایی مهارت های خودتنظیمی هستند که همه ما برای انجام وظایف از پوشیدن لباس گرفته تا انجام تکالیف از آنها استفاده می کنیم. آنها عبارتند از:

برنامه ریزی

سازماندهی زمان و مواد

تصمیم گیری

انتقال از یک موقعیت به موقعیت دیگر

کنترل احساسات

درس گرفتن از اشتباهات گذشته

اکثر کودکان مبتلا به ADHD در برخی از عملکردهای اجرایی دچار نقص هستند، اگرچه همه کودکانی که مشکلات عملکرد اجرایی دارند ADHD ندارند.

آیا ADHD بر کودکان خارج از مدرسه تأثیر می گذارد؟

آره. بی توجهی و تکانشگری آنها بر روابط دوستانه، فعالیت های فوق برنامه و زندگی خانوادگی آنها نیز تأثیر می گذارد. آن‌ها ممکن است در دوست‌یابی و حفظ دوستان مشکل داشته باشند، زیرا دائماً صحبت‌هایشان را قطع می‌کنند، و در صورت عدم موفقیت، مستعد انفجار هستند. غیرمعمول نیست که کودکان مبتلا به ADHD شدید از بازی‌های بازی گلوله سیاه شوند زیرا نمی‌توان روی رفتار آنها حساب کرد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در بازی در تیم ها مشکل داشته باشند زیرا تمرکز و پیروی از قوانین برای آنها دشوار است.

در خانه، آنها ممکن است خود را در مسیر برخورد با والدین و خواهر و برادر ببینند، زیرا دستورالعمل‌ها را دنبال نمی‌کنند، تکان‌دهنده هستند و وقتی از آنها خواسته می‌شود که از فعالیتی که از آن لذت می‌برند به زمان غذا خوردن، زمان تکالیف یا زمان خواب بروند، در هم می‌روند.

در زمانی که کودکان مبتلا به ADHD به سنین نوجوانی می رسند، تکانشگری آنها می تواند خطرناک باشد و آنها را مستعد تصادفات رانندگی، رابطه جنسی ناایمن و سایر رفتارهای پرخطر می کند.

چرا کودکان مبتلا به ADHD اغلب نافرمانی هستند یا رفتار مخرب از خود نشان می دهند؟

نافرمانی و طغیان های عاطفی در کودکان مبتلا به ADHD بسیار رایج است، هرچند که خود آنها علائم ADHD نیستند.

بچه‌هایی که ADHD دارند، وقتی از آنها انتظار می‌رود کارهایی را انجام دهند که برایشان سخت است، سرکشی می‌کنند، به‌ویژه زمانی که این کار به معنای متوقف کردن چیزی است که لذت‌بخش است - مانند انجام یک بازی ویدیویی. بنابراین چیزهایی مانند مشق شب، رفتن به رختخواب، لباس پوشیدن و آمدن به شام ​​می توانند به میدان جنگ تبدیل شوند. تحمل این موقعیت‌ها برای آن‌ها دشوار است، زیرا در توجه به ارثی، تحمل یک موقعیت خسته‌کننده، مهار انگیزه‌ها، گذار از یک فعالیت سرگرم‌کننده و کنترل سطح فعالیت‌شان وجود دارد. از آنجایی که این موقعیت ها برای آنها واقعا چالش برانگیز است، ممکن است سعی کنند از آنها اجتناب کنند. متأسفانه وقتی صحبت از فرزندپروری ADHD به میان می آید، استراتژی های اجتنابی که این بچه ها معمولاً استفاده می کنند عبارتند از رفتار مخرب، عصبانیت، مشاجره، سرکشی و جنگ قدرت.

آیا می توانید از ADHD خارج شوید؟

علائم ADHD با بزرگتر شدن کودکان تغییر می کند و تخمین زده می شود که حدود یک سوم کودکانی که مبتلا به اختلال بیش فعالی بیش فعالی هستند، دیگر معیارها را تا زمانی که به سن بلوغ می رسند، برآورده نمی کنند.

به طور کلی، بیش فعالی با گذراندن دوران دبستان کودکان کاهش می‌یابد، و بی‌توجهی مشکل اصلی آن‌ها می‌شود، زیرا تکالیف مدرسه که از آنها انتظار می‌رود انجام دهند سخت‌تر می‌شود و والدین و معلمان آن‌ها نظارت دقیقی بر فعالیت‌های آنها ندارند. در نوجوانی، تکانشگری نیز به یک نگرانی بزرگ تبدیل می شود، زیرا منجر به تصادفات رانندگی، رابطه جنسی ناایمن و سایر رفتارهای پرخطر می شود.

کودکانی که بیشترین احتمال ابتلا به ADHD را دارند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، کودکانی هستند که علائم آن‌ها در دوران کودکی بسیار شدید است و همچنین کودکانی هستند که اختلالات روانپزشکی دیگری مانند افسردگی یا اضطراب دارند.