کاردرمانی برای بیماری پارکینسون

پارکینسون :

بیماری پارکینسون یک نوع  اختلال در فرآیندهای عصبی مغز و تخریب سلول های عصبی است که بر سیستم های حرکتی و غیر حرکتی مغز انسان تاثیر میگذارد. در نتیجه بیماران اختلالات رشدی را در تحرک، مهارت و عملکرد اجرایی خود خواهند داشت. گرچه داروها و عمل جراحی عمدتا برای درمان بیماری های پارکینسون استفاده می شود اما هنوز بیماران ناتوانی تدریجی را خواهند داشت .

علائم پارکینسون را می توان به دوبخش تقسیم کرد :  علائم حرکتی و غیر حرکتی. 

علائم غیر حرکتی : میتوان به اختلالات در فرآیندهای شناختی مانند اختلال در برنامه ریزی، اجرا و تنظیم رفتار اشاره کرد که ویژگی متمایز پارکینسون است. سایر علائم غیر حرکتی مانند تغییرات روحی و مشکلات خواب را نیز در برمیگیرد.

علائم حرکتی که بوجود می آید عبارت است از: کندی حرکات(bradykinesia) ،اختلالات غده عصبی  پایه،  افزایش مقاومت؛ ولرزش در حالت سکون را دربرمیگیرد.

کاردرمانی برای بیماران مبتلا به پارکینسون 

  هدف از کاردرمانی کمک به بیمار است تا بتواند به فعالیت روزانه خود بازگردد. برای درمان هر  شخص مبتلا به پارکینسون انواع مختلف کاردرمانی در نظر گرفته میشود ، نقش اصلی  کاردرمانی افزایش عملکرد و تعامل ارتباطی هر شخص برای فعالیت روزانه خود در خانه و جامعه است. با پشتیبانی کاردرمانگران ، بیماران پارکینسون به  حفظ هرچه بیشتر سطح مراقبت ازخود ،فعالیت های کاری و اوقات فراغت خود در هر زمان ممکن تشویق میشوند. به طور کلی وقتی که بیماران قادر به درست انجام  دادن کارهای روزمره خود نیستند کاردرمانگران حرفه ای به آنها  یاد میدهند که با وجود افزایش طبیعی اختلالات چگونه نقش خود را تغییر و تطبیق دهند ، اغلب بیماران کاهش استرس و ناتوانی برای بهبود در وضعیت خود را  تجربه می کنند.

 لینک منبع