تشخیص کاردرمانی درمورد حالت کاتاتونی در سندرم داون
سندرم داون چیست؟
اختلال سندرم داون که به خاطر کرومزوم اضافی 21 است در 250 هزار کودک و بزرگسال ایالات متحده قابل مشاهده است که این اختلال را به متداول ترین اختلال کرومزومی در کشور تبدیل کرده است. از جمله عوارض ابتلا به سندرم داون شامل نواقص قلبی ارثی، سرطان تیروئید، بیماری سلیاک و ناتوانی‌های رشدی هستند.
اخیراً وجود کاتاتونی در سندرم دوان تشخیص داده شده که شرایط رفتاری از جمله بی تحرکی آنی، بهت و گوشه گیری را در بر می‌گیرد.
با اینکه پژوهش‌های زیادی در مورد سندرم داون توسط متخصصان و پژوهشگران کاردرمانی کودکان انجام شده ولی تنها تعداد اندکی از آنها در مورد حالات کاتاتونی هستند.
حالا پژوهشگران دانشگاه میسوری اولین مطالعه طولی را روی افراد مبتلا به کاتاتونی انجام داده‌اند تا اثربخش‌ترین درمانها و پیامدهای درمانی را شناسایی کنند. جودیت مایلز استاد سلامت ژنتیکی کودکان در مرکز تامپسون اوتیسم و اختلال‌های رشدی عصبی در دانشگاه میسوری بین سالهای 2013 تا 2018 به سنجش هفت نوجوان مبتلا به سندرم دوان و دارای تشخیص کاتاتونی پرداخت.
به گفته مایلز «این گروه از بیماران مبتلا به سندرم داون که به کاتاتونی هم مبتلا بودند؛ اولین گروه از نوع خودشان هستند که مجموعه جامعی از داده‌های پزشکی، رشدی، جمعیت شناختی، خانوادگی، اجتماعی و ژنتیکی را از آنها به دست آوردیم. با مشارکت خانواده‌های این بیماران در طول فرایند درمان و با روش بیمار محور قادر به بررسی پیشرفت آنها با گذشت زمان بودیم».
مایلز، کاتاتونی در افراد جوان مبتلا به سندرم دوان را بسیار مشابه کاتاتونی سایر اختلال‌های روانپزشکی و کاردرمانی کودکان در پزشکی می‌داند.
مصرف داروی آرامبخش لورازپام که به باز گرداندن تعادل انتقال دهنده های عصبی درون مغز کمک می‌کند و درمان با شوک الکتریکی که شامل تحریک های الکتریکی مغز در حین بیهوشی بیمار است، باعث کاهش علایم رفتاری در گذر زمان شدند.
این پژوهش، اهمیت درمان پایدار را در کاردرمانی کودکان خاطرنشان می‌کند تا بیماران مبتلا به سندرم داون و کاتاتونی به بهبودی طولانی مدت برسند.
این پژوهش به خانواده‌ها، روانپزشکان و متخصصان کاردرمانی کودکان برای مراقبت از کودکان مبتلا به کاتاتونی کمک می‌کند. هدف اصلی این پژوهش، ارتقای خدمات پزشکی و کاردرمانی کودکان و نیز گزینه های درمانی برای بهبود شرایط سلامت بیماران است.
لینک منبع