واقعیت مجازی در درمان ترس ها به کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند
موراگ ماسکی و همکارانش خاطرنشان کردند که اضطراب یکی از شایع ترین مشکلات در میان افراد مبتلا به ASD یااختلالات طیف اوتیسم است، و همچنین بسیاری از افراد دارای ASD از بعضی ترس های بیمارگونه (فوبیا) خاصی هم رنج می‌برند به طور مثال ترس از سگ، آسانسور، فرودگاه یا بالون از آن جمله است. که زندگی روزمره آنها را با مشکلات جدی روبرو می‌سازد. پژوهشگران همچنین اذعان داشتند که درمان شناختی رفتار (CBT) در کاردرمانی کودکان که عبارت از متداول ترین درمان برای فوبیا میباشد، برای افراد دارای ASD با مشکلاتی همراه است و چون مستلزم تفکر انتزاعی میباشد نفع چندانی برای این افراد ندارد.
غلبه بر ترس کودکان مبتلا به اوتیسم با تکنولوژی مبتنی بر واقعیت مجازی یا VR
در رویکرد کاردرمانی واقعیت مجازی، شرکت کنندگان وارد اطاقی موسوم به اطاق آبی می‌شوند که در آنجا از ویدیو پروژکتور 360 درجه تصاویری از اشیاء یا تجربه های منجر به ترس (همراه با صدا) پخش می‌شود.
در این اطاق نیازی به استفاده از عینک ایمنی نیست چون کاردرمانگر با کنترل iPad کنترل صحنه را در دست دارد.
همچنین در این روش، متخصص کاردرمانی از تکنیک CBT برای کمک به شرکت کنندگان بهره می‌جوید تا به هنگام مواجهه با فوبیای خود، اضطراب کمتری داشته باشند.
در این روش، شرکت کنندگان بصورت مرحله به مرحله در معرض مواردی قرار می گیرند که از آن وحشت دارند (به عنوان مثال، در ابتدا فیلمی از یک سگ کوچک و بعد سگ بزرگ تری را می بینند)، و فقط در صورتی به مرحله بعد می‌روند که احساس امنیت داشته باشند. این امر موجب می شود تا آنها به واسطه تمرینات مکرر در یک مرحله از چالش، اعتماد به نفس خود را بازیابند.
اخیراً ماسکی و همکارانش نتایج دو پژوهش مطالعاتی اثرات اطاق آبی را روی ترس ها در اختلال اوتیسم گزارش نمودند که یکی مربوط به کودکان و دیگری شامل بزرگسالان مبتلا به این بیماری بوده است.
بخش اول مطاله : کاردرمانی کودکان
ماسکی و همکارانش 32 کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم را بصورت تصادفی در دو گروه درمانی و گروه انتظار دسته بندی کردند. کودکانی که در گروه فعال درمان جای داشتند طی دو هفته در یک جلسه مقدماتی 45 دقیقه ای و چهار جلسه واقعیت مجازی 20 دقیقه‌ای شرکت داده شدند. آن دسته از کودکانی هم که در وهله نخست در لیست انتظار جای داشتند بعداً در گروه درمانی فعال شرکت کردند.
پژوهشگران در ادامه چنین گزارش کردند: یک سوم از کودکانی که در گروه درمانی قرار داشتند در مواجهه با موارد وحشت زا در زندگی واقعی پیشرفت هایی از خود نشان دادند، و همچنین قادر به مدیریت فعالیت های روزمره خود و موقعیت هایی بودند که قبلاً از انجام آن عاجز بودند.
در مقابل، هیچ یک از کودکان گروه کنترل در مرحله انتظار برای دوره آزمایشی هیچ پیشرفتی در مواجهه با ترس خود نشان ندادند. علاوه بر آن، پنج کودک در گروه کنترل در رفتارهای هدف رتبه بندی شده از ابتدای دوره دچار وخامت آشکاری شدند که در مقایسه با یک کودک از گروه درمان عنوان شده است. وقتی بعداً گروه کنترل نیز تحت درمان قرار گرفتند، نسبت مشابهی به عنوان پاسخ دهندگان به گروه کاردرمانی فوری طبقه بندی شدند.
بخش دوم مطالعه : کاردرمانی بزرگسالان
پژوهشگران طی مطالعه دوم درباره کاردرمانی بزرگسالان دریافتند که درمان اطاق آبی برای بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نیز موثر بوده است.
در این مطالعه، هشت فرد بزرگسال با رده سنی 18 تا 57 سال در جلسات واقعیت مجازی شرکت داده شدند.
گزارش حاصل از مطالعه چنین بوده است: ترس های تمامی شرکت کنندگان اثرات عمده‌ای روی زندگی آنها داشته است (برای مثال عدم توانایی حضور در دانشگاه، جلوگیری از مسافرت و یا شرکت در جلسات زمانبر ایمنی از آن جمله است که موجب محدودیت شرکت آنها در فعالیت‌های روزمره می شده است).
پنج نفر از هشت بزرگسال شرکت کننده در این روند کاردرمانی، توانایی خود را برای مواجهه با فوبیا در زندگی واقعی ارتقاء دادند و چهار نفر نیز در نهایت قادر بودند تا زندگی روزمره خود را بدون هیچگونه اختلال ناشی از فوبیا ادامه دهند.
نتایج حاصل از مطالعات
ماسکی می گوید راهکار اطاق آبی در کاردرمانی کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلالات اوتیسم موثر بوده است چرا که ما این افراد را به روش کنترل شده در موقعیت مواجهه با ترس قرار می‌دهیم، که از راه واقعیت مجازی صورت می گیرد و خودمان هم کنار آنها حضور داریم تا به آنها کمک کنیم که چگونگی مدیریت ترس شان را فرا بگیرند.
وی در ادامه افزود: دیدن تاثیر این روش بر روی افراد واقعاً امیدوار کننده است، یعنی اینکه آنها فقط در طول یک هفته می‌توانند بر مشکلی فائق آیند که قبلاً برایشان بسیار نگران کننده و چالش برانگیز بود.
لینک منبع