اختلال هماهنگی رشد

در مقایسه با دیگر مشکلات یادگیری، تحقیقات اصلی در اختلال هماهنگی رشدی ( DCD ) که به طور رسمی شناخته شده‌است ، به تازگی شروع شده‌است . اختلال هماهنگی رشدی اصطلاحی است که برای تشخیص کودکانی بکار می‌رود که مهارت‌های حرکتی قابل‌توجهی در زیر آنچه انتظار می‌رود سن آن‌ها داشته باشد، دارند . آن‌ها تنبل ، ناشی یا کودن نیستند - در واقع توانایی ذهنی آن‌ها در ارتباط با جمعیت عمومی بصورت نرمال است - اما آن‌ها در کارهای روزمره که نیازمند هماهنگی هستند ، دچار اختلال هستند .

یک پسر معمولی با اختلال هماهنگی رشدی را در نظر بگیرید : او یک پسر ۱۰ ساله باهوش و توانا است ، اما تلاش می‌کند بند کفش و دکمه‌های لباسش را ببندد  . او نمی‌تواند دوچرخه‌سواری کند . معلم او به والدینش گفته‌است که در حالی که او یک دانش‌آموز باهوش و بسیار موفق است ، دستخط وی کند و ناخوانا است . او سخت می‌کوشد تا در کلاس بماند و تکالیف خود را تکمیل کند - و عملکرد او در مدرسه افت میکند .

 اختلال هماهنگی رشدی حدود ۵ تا ۶ درصد از کودکان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد - که تقریبا ً برابر با یک کودک در هر کلاس است و در پسرها بیشتر از دختران رایج میباشد . در خانه ، کودکان مشکلاتی در زمینه مراقبت از خودشان دارند . در کلاس درس، دست خط به طور قابل‌توجهی ناخوانا و کند و گاهی دردآور است . در زمین‌بازی ، یک کودک با اختلال هماهنگی رشدی ممکن است با پرتاب ، گرفتن ، دویدن و پریدن مشکل داشته باشد . در بسیاری از موارد ، این یک مشکل کودک با اختلال هماهنگی رشدی است که به دنبال نگرانی‌های والدین و معلم ، به خدمات درمانی مراجعه می‌کند .

متاسفانه در بسیاری از کودکان ، اختلال هماهنگی رشدی با سایر اختلالات رشدی نظیر نارساخوانی ، اختلال زبانی و اختلال کم‌توجهی ـ بیش‌فعالی همراه می‌شود . ثابت شده که کودکان مبتلا به DCD به طور کلی در رشد حرکتی مانند نشستن و راه رفتن کندتر از همسالان خود هستند.

با این که ممکن است علائم آن بیشتر فیزیکی باشد ، تحقیقات جدید براساس گزارش‌ها معلم نشان داده‌است که آن‌هایی که دارای DCD هستند در واقع سطح بالاتری از پریشانی عاطفی را نسبت به همسالان خود دارند و اغلب نگران و ناامید هستند .

تحقیق در بزرگسالان با اختلال هماهنگی رشدی هنوز در مراحل اولیه خود است . این بدین معنی است که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی ممکن است تشخیص داده نشده باشند یا کودکی خود را صرف این فکر کرده‌اند که با چه مشکلی روبرو هستند.اما تحقیقات آکادمیک رو به افزایش است و اطلاعات بیشتری برای کارفرمایان , خانواده و دوستان برای حمایت از افراد مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی وجود دارد . گام بعدی برای محققان , انجام یک مطالعه بلند مدت ,  از زندگی افراد با اختلال هماهنگی رشدی است . تنها پس از آن می‌توانیم شرایط را درک کنیم .

لینک منبع