تکنولوژی ثبت حرکات صورت و کمک به شناسایی اختلالات گفتاری
ثبت حرکت صورت (Facial motion capture technology) همان فن آوری که برای گرافیک رایانه ای واقع در بازی های ویدیویی و فیلم ها استفاده می‌شود. برای شناسایی تفاوت های کودکان با زبان پریشی کودکی و انواع دیگر اختلالات گفتاری مورد استفاده قرار گرفته است . ماریا گرجس , استاد دانشگاه علوم ارتباطی و اختلالات در دانشگاه نیویورک گفت : " ما در مطالعاتمان شواهدی از کمبود یک حرکت در کودکان با زبان پریشی را مشاهده می‌کنیم ، اما مهمتر اینکه ، جنبه های حرکات گفتاری آن ها با کودکان دیگر متفاوت است . این مطالعه ،در ماه آگوست سال ۲۰۰۸ در مجله زبان و تحقیق به چاپ رسید .
apraxia یک اختلال گفتاری پیچیده است که در آن کودکان در برنامه ریزی و ایجاد حرکات دقیق برای ایجاد صداهای گفتاری مشکل دارند . کودکان دارای آپراکسیا ، اغلب در رشد گفتاری به تاخیر می‌افتند ، الگوهای گفتاری غیر معمول دارند و پیشرفت آهسته ای در گفتاردرمانی دارند . تکنولوژی ردیابی حرکت به عنوان ابزاری مفید در مطالعه اختلالات گفتاری ـ حرکتی از جمله آپراکسیا شناخته شده‌است . با اندازه‌گیری میزان حرکت فک ، محققان می‌توانند حرکات صورت را اندازه‌گیری کنند . فراتر از گوش کردن به صداهای گفتاری ، اندازه‌گیری نقص‌های حرکتی با ردیابی حرکات صورت درک جدیدی را برای اندازه‌گیری صداهای گفتاری می‌افزاید .
این پژوهش ما را قادر می‌سازد تا به الگوهای حرکتی استفاده‌شده برای تولید یک کلمه در ارتباط با روشی که واژه درک می‌شود ، بنگریم . مولفه ادراکی، بسیارکلیدی است زیرا به عنوان متخصص بالینی ، ما به قضاوت‌های سنگینی که هنگام گوش دادن به کودکان داریم ، تکیه می‌کنیم . او گفت : " یکی از اهداف ما این بود که مشخص کنیم آیا می‌توانیم تفاوت در نحوه حرکت لب‌ها و فک را تشخیص دهیم حتی هنگامی که گفتار توسط شنونده دقیق تشخیص داده شود . "
او و همکارانش به دنبال درک این موضوع بودند که آیا با اندازه‌گیری حرکات صورت کودکان آپراکسیا می‌توانند از کودکان با انواع دیگر اختلال تکلم متمایز شوند . محققان حرکت فک و فک کودکان را در سنین ۳ تا ۷ مورد بررسی قرار دادند . سه گروه مورد بررسی قرار گرفتند : کودکان پیش‌دبستانی دارای آپراکسیا ، کودکان غیر کلامی با سایر اختلالات گفتاری و کودکان بدون اختلال تکلم .
از کودکان خواسته شد که یک ، دو و سه کلمه را تکرار کنند در حالی که حرکات دست ، فک ، لب پایین و حرکات لب فوقانی را ثبت می‌کردند . محققان به معیارهایی همچون زمان‌بندی ، سرعت ، و تغییرپذیری حرکتی ، و همچنین تا چه حد لب‌ها و فک در طول سخنرانی حرکت می‌کردند ، نگاه کردند . آنها فقط کلماتی را بررسی کردند که آنها به دقت تلفظ می‌کردند .
محققان با استفاده از تکنولوژی ردیابی حرکت توانستند به تفاوت‌های ظریفی پی ببرند . مهم‌ترین یافته این بود که کودکان با apraxia در حرکات دهان و آرواره نسبت به دو گروه دیگراز کودکان متفاوت بودند . Grigos گفت : " می توان به دو روش نگاه کرد : این می‌تواند نشان دهد که برای رسیدن به هدف گفتاری انعطاف‌پذیری وجود دارد ، یا ممکن است نشان‌دهنده فقدان کنترل باشد . " Grigos گفت : " یافته‌های ما نشان می‌دهد که نقص حرکتی که در کودکان با apraxia دیده می‌شود ممکن است به پیشرفت آهسته آنها در گفتاردرمانی و دشواری تعلیم مهارت‌های زبانی کمک کند ."
این مطالعه شواهدی ارائه می‌کند که انعطاف حرکتی در کودکان با apraxia آنها را از کودکان با اختلالات گفتاری دیگر متمایز می‌سازد و بچه‌ها بسته به نقص گفتاری آنها ، به چالش‌های زبانی واکنش متفاوتی می‌دهند .
لینک منبع