مداخله کاردرمانی از فعالیت تا مشارکت برای کودکان مبتلا به CP (cerebral palsy)

مشارکت در فعالیت های رسمی و غیر رسمی بخش مهمی از پیشرفت کودکان است. مشارکت در فعالیت ها زمینه ای را فراهم می کند تا کودکان بتوانند از این طریق انواع مهارتها را فراگرفته ، خلاقیت خود را ابراز کنند ، به سلامت روحی و جسمی دست یابند و معنا و هدف زندگی را درک نمایند.

کودکان مبتلا به فلج مغزی انواع مختلفی از مداخلات طولانی مدت درمانی و جسمی را برای توسعه و تقویت استقلال عملکردی ، افزایش توانایی حرکتی ، مراقبت از خود ، بازی ، فعالیت در مدرسه و اوقات فراغت دریافت می کنند.

مباحث مطرح شده برای کودکان فلج مغزی و خانواده های آنها بسیار پیچیده است و نیاز به درک سطوح عملکردی مختلفی دارد. مداخله کاردرمانی موفقیت امیز به استفاده از چندین فریم مرجع ، و به کار گیری تئوری ها و مدل ها ی مختلف نیاز دارد. عملکرد شغلی و مشارکت در فعالیتهای مختلف ، هدف اصلی مداخله کاردرمانی است.

فلج مغزی چیست؟

فلج مغزی شامل یک گروه پیچیده و چند بعدی از اختلالات حرکتی غیر پیشرونده ناشی از آسیب مغزی است که از پیرازایشی یا اوایل دوران کودکی در فرد به وجود می اید. شیوع فلج مغزی در طی دو دهه گذشته در هر 2.0 تا 2.5 نوزاد از هر 1000 نوزاد زنده مشاهده شده است.

از نظر طبقه بندی بین المللی ، ناتوانی و اختلالات مرتبط با فلج مغزی شامل "اختلالات" موجود در عملکرد بدن و ساختارهایی مانند تن عضلانی ، قدرت ، رفلکس و دامنه حرکتی است.

مداخله کاردرمانی از فعالیت تا مشارکت برای کودکان مبتلا به فلج مغزی

مشارکت در شرایط مختلف به عنوان عملکرد اجتماعی

علاوه بر این محدودیت قابل توجهی در فعالیت ها مشهود میباشد. و همچنین مشارکت این کودکان نیز (مثلاً در بازی ، مشارکت در مدرسه) در نقش های اجتماعی بسیار محدود است. در ICF ، مشارکت و حوزه های آن به عنوان "مشارکت در شرایط مختلف" تعریف شده است. مشارکت از نظر مفهومی به عنوان عملکرد اجتماعی تلقی می شود و لذا هرگونه مشکلی به عنوان محدودیت در مشارکت در نظر گرفته می شود. مشارکت بیانگر تعامل پویا بین عوامل شخصی و مفهومی است .

درمان عصب شناختی در کودکان دچار فلج مغزی

درمان عصب شناختی رایج ترین روش درمانی ارائه شده توسط درمانگران کودکانی است که دچار فلج مغزی شده اند . این رویکرد استقلال عملکردی را به عنوان هدف اصلی درمان در نظر میگیرد ، بدین معنی که برای کسب بهترین عملکرد، بر اصلاح عملکرد و ساختار بدن کودک تمرکز میشود.

درمانگران تلاش می کنند تا با تشویق الگوهای معمولی حرکات بدن ، طرز ایستادن ، حرکت غیر طبیعی را بهبود بخشند و عملکرد کودک را ارتقا ببخشند. فرض بر این است که "الگوهای" معمولی حرکت به حرکات عملکردی منجر می شوند و محدودیتهای موجود در فعالیت و محدودیت های مشارکتی را کاهش می دهند.

از عوامل مختلفی که بر این تغییر فلسفی تأثیر گذاشته اند ، از جمله مدل های مختلف موجود در رابطه با وضعیت سلامت ، ارائه خدمات خانواده محور و استفاده از تئوری سیستم های پویا (DST)ی مبتنی بر رفتار حرکتی.

بعنوان یک الگوی جدید در مداخلات کاردرمانی ، برخی از درمانگران و محققان اصل "نرمال بودن" را زیر سوال می برند ، زیرا از نظر انها ممکن است همه گزینه های موجود برای رسیدن به موفقیت در عملکرد تاکنون کشف نشده باشند . حرکات جبرانی و سازگاری با محیط زیست ممکن است راه حل های کارآمدتری برای غلبه بر چالش های حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی باشد از منظر دیدگاه دوم ، انجام وظایف عملکردی ، نه دستیابی به الگوهای عادی حرکت ، هدف اصلی درمان است.

لینک منبع