نقش کاردرمانی در تقویت مشارکت های تحصیلی کودکان (1)
غربالگری مقاله های کاردرمانی در زمینه مشارکت های آموزشی کودکان
از میان 5322 مقاله‌ای که در طول غربالگری عنوان و چکیده به دست آمدند، 456 مورد ارتباط نزدیکی با موضوع مورد بررسی ما داشتند و در ادامه 371 مقاله دیگر هم حذف شدند. حداقل دو پژوهشگر به بررسی متن کامل 85 مقاله باقیمانده پرداختند تا معیارهای ورود به پژوهش و خروج از آن را بررسی کنند. اگر این دو مرورگر به توافق در مورد ورود یا حذف یک مقاله نمی‌رسیدند با کارکنان و روش شناس AOTA مشورت می‌کردند. کارکنان و روش شناس AOTA هم تمامی مطالعات را از نظر داشتن معیارهای ورودی و خروجی مورد بررسی قرار دادند. در نهایت 46 مقاله دارای معیارهای ورود به این مرور نظامند بودند.
مطالعات را بر مبنای سطح شواهد (طراحی)، کیفیت (دقت عملی) و از لحاظ معنادار بودن یافته‌ها مورد تحلیل قرار دادیم و یافته‌ها را وارد جدول شواهد کردیم. بعلاوه، مطالعات مداخله‌ای را از نظر خطر سوگیری با استفاده از ابزار سازمان همکاری کوکران و مرورهای نظامند را با استفاده از ابزار AMSTAR بررسی کردیم. هیچگونه اثر خطر سوگیری روی تحلیل تجمعی، مورد ارزیابی قرار نگرفت. روش شناس AOTA و کارکنان پروژه آنها تمامی جداول را برای کنترل کیفی مورد بررسی قرار دادند و بازخورد ارائه نمودند.
قدرت شواهد برای هر موضوع را طبق دستورالعمل کار گروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (2018) مورد ارزیابی قرار دادیم:
- شواهد قدرتمند شامل نتایج با ثبات حاصل از حداقل دو کوشش تصادفی کنترل شده (RCTs) هستند که به خوبی طراحی و اجرا شده‌اند.
- شواهد متوسط حداقل دارای یک RCT یا دو یا چند مطالعه کیفی در سطح متوسط هستند. عدم ثبات یافته‌ها یا تعداد، اندازه یا کیفیت هر مطالعه، باعث محدود شدن سطح اطمینان مطالعه شده‌اند.
- شواهد ضعیف نشان دهنده عدم کفایت شواهد به خاطر تعداد اندک مطالعات، نقص در طراحی یا روش مطالعه، عدم ثبات در نتایج یا فقدان اطلاعات در مورد نتایج مهم است.
مشارکت آموزشی کودکان در مدرسه
هشت مقاله (4 مقاله در سطح I، یک مقاله در سطح II، 3 مقاله در سطح III) معیار ورود به مطالعه مروری را داشتند. و شواهد مرتبط با مداخله های فعالیت محور کاردرمانی کودکان برای تبیین مشارکت آموزشی در مدرسه را فراهم کرده بودند. خطر سوگیری این مطالعات از کم تا زیاد بود و یافته‌های آمیخته‌ای در مورد اثربخشی مداخله داشتند. از میان این 8 مطالعه، تنها یک مورد به وسیله متخصصان کاردرمانی و پژوهشگران انجام شده بود و مابقی آنها به وسیله فیزیولوژیست های ورزشی، روانشناسان آموزشی، تن درمانگران و سرگرمی درمانگران، عصب شناسان و پژوهشگران آموزش ویژه انجام شده بودند.
تاثیر استفاده از جلیقه‌های وزین در مشارکت تحصیلی کودکان
شواهد ضعیف کاردرمانی کودکان از دو مطالعه به تبیین کاربرد جلیقه‌های وزین برای افزایش مشارکت و پیشرفت تحصیلی کودکان در کلاس درس می‌پرداخت. یک مطالعه موردی در سطح II به ارزیابی رفتارهای کلاسی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) در سه مرحله پرداخته بود، یک مرحله بدون پوشیدن جلیقه، یک مرحله با پوشیدن جلیقه وزنه دار و یک مرحله هم جلیقه بدون وزنه بود. زمان نشستن، توجه به تکلیف و طرز رفتار در زمان نشستن با پوشیدن جلیقه‌های وزین، بهبود معناداری پیدا نکردند. طبق مرور نظامند، 13 مطالعه تک موردی یا گروهی در زمینه کاربرد جلیقه‌های وزین در میان دانش آموزان مبتلا به اوتیسم یا ASD به دست آمد . هشت مورد از این مطالعه‌ها، استفاده از جلیقه‌های وزین را باعث افزایش رفتارهای نشستن یا اشتیاق تحصیلی ندانستند. پنج مطالعه هم شواهد قدرتمندی در زمینه کاربرد جلیقه‌های وزین در طول فعالیت کلاسی برای کاهش مدت زمان صرف شده برای رفتارهای غیرتکلیفی ارائه دادند؛ با این حال نتایج این مطالعات معیار What Works clearinghouse (WWC) برای کارعملی مبتنی بر شواهد را تأمین نمی‌کردند چون شرکت کنندگانشان محدود بودند (تعداد کل= 5 نفر) و مناطق جغرافیایی محدودی را در بر می‌گرفتند. بنابراین شواهد کافی برای حمایت از کاربرد جلیقه‌های وزین برای کودکان مبتلا به ASD در کلاس درس به دست نیامد.
استفاده کاردرمانی از توپ‌های تعادلی برای افزایش مشارکت کودکان در کلاس درس
شواهد ضعیفی از سه مطالعه به دست آمد که به تبیین کاربرد توپ‌های تعادلی در کلاس درس برای افزایش مشارکت آموزشی کودکان می‌پرداختند. یک مطالعه تصادفی کنترل شده به مقایسه توپ‌های تعادلی با صندلی‌های معمولی کلاسی در پایه دوم دبستان پرداخته بود . دانش آموزانی که از توپ‌های تعادلی در کاردرمانی کودکان استفاده کرده بودند؛ تعامل بیشتری با معلمان برقرار می‌کردند، در حالیکه دانش آموزان استفاده کننده از صندلی‌های کلاسی استاندارد، زمان بیشتری را صرف فعالیت مستقل و همکاری با همسالان می‌نمودند. کاربرد توپ‌های تعادلی تا حد زیادی قادر به تقویت رفتار انجام تکلیف یا پیشرفت در ریاضیات و سواد آموزی نبود.
مطالعه‌ای در سطح III به مقایسه رفتارهای دانش آموزان کلاس دومی در حین استفاده از صندلی‌های کلاسی و توپ‌های تعادلی پرداخته بود که به افزایش معنادار رفتارهای انجام تکلیف مثل فعالیت متمرکز و پایبندی به قواعد کلاسی در حین استفاده از توپ‌های تعادلی رسید (بورگوین و کتچام، 2015). مطالعه سطح III دیگری به بررسی رفتارهای کلاسی در حین استفاده از توپ تعادلی در میان دانش آموزان کلاس سوم تا پنجم پرداخت که تشخیص اختلال بیش فعالی- کمبود توجه را دریافت کرده بودند. طبق نتایج توصیفی این مطالعه در هنگامیکه کودکان روی توپ تعادلی می‌نشستند، میانگین زمان نشستن آنها و زمان صرف شده برای انجام تکلیف، افزایش می‌یافت.
اثربخشی اسفاده از یوگا در کاردرمانی کودکان
طبق 3 مطالعه، شواهد متوسطی برای اثربخشی کاردرمانی کودکان با استفاده از یوگا در زمینه ارتقای مشارکت در مدرسه به دست آمد. مطالعه‌ای در سطح III که روی برنامه کلاسی یوگا برای کلاس دومی‌ها انجام شد؛ طبق گزارش معلمان به تقویت تعامل اجتماعی، بهبود توجه و تقویت عملکرد اجرای تکلیف رسید.
مطالعه تصادفی کنترل شده‌ای از برنامه ارتقای سلامت اجتماعی- هیجانی مبتنی بر یوگا به نام مهارتهای زندگی تحول گرا روی دانش آموزان کلاس ششم و نهم برای رفع استرس، افزایش آگاهی جسمانی و هیجانی، خودتنظیمی و روابط سالم استفاده کرد. گروه مداخله در این پژوهش نرخ غیبت غیرموجه بسیار کمتر و اشتیاق تحصیلی بسیار بیشتری داشتند. در نهایت مرور نظامند 12 مطالعه که اثر بخشی برنامه‌های یوگا برای کودکان دارا و فاقد ناتوانی در مدارس را بررسی می‌کردند، انجام شد. نتایج قطعی به دست نیامد چون خطر سوگیری بسیار بالا بود ؛ با این حال پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در ارتباط و مشارکت کلاسی کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری و مشکلات هیجانی و رفتاری در مقایسه با گروههای کنترل به دست آمد.