توصیف رفتارهای تکراری در کودکان مبتلا به اوتیسم
علایق محدود و رفتارهای تکراری یکی از دو معیار تشخیصی اوتیسم در کاردرمانی کودکان اوتیسم هستند.
این حوزه طیف وسیعی از صفات را با ترکیب و شدت های مختلف در میان افراد مبتلا به اوتیسم در بر می‌گیرد. در اینجا به درک اهمیت رفتارهای تکراری و پذیرش حرکات مبتلایان به این اختلال اشاره خواهیم کرد.
رفتارهای تکراری در نظر کاردرمانی کودکان چه رفتارهایی هستند ؟
دانشمندان، رفتارهای تکراری را در دو دسته جای می‌دهند. رفتارهای تکراری «رده پایین‌تر» شامل دست زدن، ضربه زدن به اشیاء یا جنباندن بدن هستند و صدا سازی هایی مثل نالیدن یا تکرار عبارتهای خاصی را در بر می‌گیرند. رفتارهای تکراری «رده بالاتر» شامل صفات اوتیسم مثل روش‌ها و عادتهای یکنواختی است که فرد علاقه زیادی به انجامشان دارد.
آیا رفتار تکراری، خاص اختلال اوتیسم است؟
پاسخ کاردرمانی به این سوال، نه هست ؛ رفتارهای حرکتی تکراری در سایر شرایط مغزی هم در حین رشد مشاهده می‌شوند. برای مثال بسیاری از دختران مبتلا به اختلال رت، به طور مداوم دستهایشان را به هم می پیچیند یا کف می‌زنند. همچنین رفتارهای تکراری در اختلال بیش فعالی- کم توجهی ، اختلال وسواسی جبری و اسکیزوفرنی هم مشاهده میشود.
این رفتارها بخشی از فرایند رشد طبیعی هم محسوب می شوند و به طور معمول، نوزادان و خردسالان هم به طور مکرر پاهایشان را به هم می‌کوبند، در حین بازی کردن به عقب و جلو خم می‌شوند و یا با هیجان، دستهایشان را به هم می‌کوبند. این حرکات به طور چشمگیری به کودکان در شناخت عملکرد بدنی خودشان و ایجاد هماهنگی میان حرکاتشان کمک می‌کند.
از این نوع حرکات ادراکی هماهنگ در توانبخشی و کاردرمانی کودکان مبتلا به اختلالات حرکتی نیز استفاده میشود.
این حرکات تکراری اولیه در افراد مبتلا به اوتیسم شدیدتر است و فراتر از دوران کودکی تداوم می‌یابد. حتی بزرگسالان عادی هم حرکات تکراری مثل تکان دادن پا، نواختن انگشتان روی میز و جویدن سر مداد در حین تمرکز کردن را نشان می‌دهند. بعلاوه افرادیکه به گروه موسیقی یا تیم‌های ورزشی خاصی علاقه دارند هم مشابه افراد مبتلا به اوتیسم، حرکات پروانه‌ای یا چیدمان قطاری را از خودشان نشان می‌دهند.
چرا رفتارهای تکراری بخش مهمی از اختلال اوتیسم هستند؟
رفتارهای تکراری به عنوان اولین نشانه های اوتیسم در خردسالی ظاهر می‌شوند. این رفتارها در میان افراد مبتلا به اختلال های طیف اوتیسم مشاهده می‌شوند. با این حال این رفتارها در افرادی که توانایی شناختی کمتری هم دارند، مشاهده می‌شوند.
رفتارهای تکراری به عنوان بخشی از اوتیسم شناخته میشود چون این شرایط در کاردرمانی کودکان اوتیسم زودتر از همه توصیف شده است. لئو کانر و هانس آسپرگر به توصیف رفتارهای تکراری و اصرار به انجام امور در اولین کودک مورد بررسی خودشان پرداختند، درست همانگونه که اولین پژوهشگر حوزه اوتیسم یعنی گرونیا سخاروا عمل کرده بود.
با این حال، پژوهش کاردرمانی در حوزه اوتیسم در طول چندین دهه روی سایر صفات گروه اصلی اوتیسم یعنی دشواری های اجتماعی و مشکلات ارتباطی متمرکز بود. به همین دلیل رفتارهای تکراری به خوبی مورد مطالعه و شناسایی قرار نگرفتند.
طبق ویرایش قبلی راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی، رفتارهای تکراری، معیار ضروری برای تشخیص اوتیسم نبودند. دانشمندان در طول یک دهه اخیر، این رفتارها را محور اصلی تعریف اوتیسم در نظر گرفتند.
لینک منبع